Jaka będzie kolejność zaspokajania roszczeń upadłego Getin Noble Banku? Czy kredytobiorcy mogą liczyć na wypłatę swoich roszczeń? O tym zadecyduje Trybunał Konstytucyjny, do którego trafiło zapytanie w tej sprawie od sędziego-komisarza Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy,
Komentuje nasz ekspert – adw. Ewa Bogusz-Iwańska.
Po ostatniej korzystnej uchwale Sądu Najwyższego w sprawie o sygn. akt III CZP 5/24 jednoznacznie wskazującej na możliwość dalszego procedowania spraw z powództwa Kredytobiorców przeciwko Getin Noble Bank S.A. w upadłości (obecnie Syndykowi Masy Upadłości) w zakresie roszczenia o ustalenie, tym razem są kolejne dobre informacje związane już z samym stricto postępowaniem upadłościowym.
Trybunał Konstytucyjny odpowie na zadane przez sędziego komisarza – prowadzącego postępowanie upadłościowe Getin Noble Bank S.A. – w zakresie zgodności z Konstytucją przepisu dotyczącego kolejności zaspokajania roszczeń upadłego Banku.
Postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym jest wynikiem zarzutów Kredytobiorców co do sprawozdania rachunkowego Syndyka Mast Upadłości złożonego za okres od lutego do kwietnia 2024 roku.
Odpowiedź na zadane pytanie będzie miało ogromny wpływ na toczące się postępowanie upadłościowe oraz losy prawie 30 tysięcy kredytobiorców Getin Noble Bank.
Pytanie dotyczy art. 440 ust. 3 Prawo upadłościowe i jest ono następujące:
czy art. 440 ust. 3 w zakresie w jakim prowadzi do pierwszeństwa zaspokojenia z funduszów masy upadłości kosztów przymusowej restrukturyzacji upadłego banku, niepokrytych z przychodów z przymusowej restrukturyzacji, przed innymi zobowiązaniami upadłego, z pominięciem sądowej kontroli zasadności roszczenia Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (BFG) z tego tytułu zarówno co do zasady, jak i wysokości w procedurze związanej z dokonywaniem zgłoszenia wierzytelności i zaskarżaniem listy wierzytelności jest zgodny z art. 2, art. 9, art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Obecnie, zgodnie z powszechnie obowiązującym przepisami, kolejność zaspakajania roszczeń jest niekorzystna dla kredytobiorców i daje znikome szanse na jakiekolwiek zaspokojenie ich wierzytelności w trakcie postępowania upadłościowego, gdyż nie znajduje się ani w pierwszej ani drugiej kategorii. Zgodnie z art. 440 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe w pierwszej kolejności
z masy upadłości zaspokaja się koszty postępowania upadłościowego, a następnie koszty przymusowej restrukturyzacji, a dopiero jeżeli fundusze masy upadłości na to pozwalają – również inne zobowiązania masy upadłości. Tym samym dopiero po zaspokojeniu ww. kosztów i zobowiązań mogą być zaspokojone należności Kredytobiorców, które należą do kategorii 3 podkategorii 4.
W związku z powyższym Sędzia komisarz chce potwierdzić zgodność z Konstytucją RP uprzywilejowanie w postępowaniu upadłościowym BFG. Sąd odsyłający kwestionuje konstytucyjność pierwszeństwa zaspokojenia z funduszy masy upadłości kosztów przymusowej restrukturyzacji upadłego banku, niepokrytych z przychodów z przymusowej restrukturyzacji, przed innymi zobowiązaniami upadłego. W ocenie sądu koszty te nie podlegają sądowej kontroli zasadności, co stanowi nieuzasadnione uprzywilejowanie BFG, na którego rzecz koszty te są zwracane.
Jeśli okaże się, iż kwestionowany przepis prawa upadłościowego jest niekonstytucyjny to istniałyby przesłanki do tego, aby Syndyk zaniechał poboru dalszych rat kredytu w sytuacji, gdy wartość spłat dokonanych przez Kredytobiorców jest wyższa niż kwota udzielonego kredytu przez upadły Bank.
Podsumowując, zadane przez sędziego komisarza pytanie i ocena kwestionowanego przepisu prawa upadłościowego pod kątem jego konstytucyjności niewątpliwie może znacząco wpłynąć na losy toczącego się postępowania upadłościowego, w tym realnie zwiększyć szansę na zaspokojenie wierzytelności wynikających z tzw. spraw frankowych.
Na koniec trzeba zaznaczyć, iż zadane pytanie rozpoczyna postępowanie przez Trybunałem Konstytucyjnym, natomiast czy zostanie ono przyjęte do rozpoznania zadecyduje Prezes Trybunału Konstytucyjnego po dokonaniu jego wstępnej kontroli i ocenie z punktu widzenia formalnego.
