Luongo: “Ukraine has always been Britain's first war”

AUTOR: TYLER DURDEN

Przez ponad rok byliśmy uraczeni nagłówkami za nagłówkami o tym, iż wojna na Ukrainie jest wojną USA.

Łatwo tak myśleć, oczywiście. To my rozpoczęliśmy ten proces tutaj, przynajmniej na pierwszy rzut oka.

Victoria Nuland i jej ciasteczka na Majdanie. John McCain i jego pieniądze oraz wsparcie dla Prawego Sektora. Demaskacja Seymoura Hersha na temat zamachu na Nordstream 2. Pozornie niekończące się miliardy materiałów z Kongresu. choćby trwająca w ten weekend rezolucja o uniknięciu zamknięcia rządu zależała od Ukrainy.

Stany Zjednoczone mają polityczną, gospodarczą i wojskową sprawność i słusznie powinny być najpierw uważane za prowadzące ten autobus w kierunku wojny.

I nie brakuje komentatorów w przestrzeni, którzy pomagają w tej narracji. I nic z tego, co sugeruję lub zamierzam powiedzieć, nie zwalnia tych ludzi z ich działań, które doprowadziły nas do obecnego stanu.

Setki tysięcy ludzi zginęło z powodu tego, co powinno być w pełni możliwą do uniknięcia wojną, gdyby ktoś był u władzy po stronie Zachodu, który chciał pokoju.

Ale Zachód nie chciał pokoju.

Zamroził konflikt w 2014 r. z porozumieniami mińskimi, ponieważ Władimir Putin uważał, iż niemiecka kanclerz Angela Merkel jest honorowa. Całkowicie zamienił wyzwolenie Donbasu na budowę Nordstream 2, mając nadzieję, iż gazociąg ostatecznie połączy Niemcy i Rosję w więzi, której nie można zerwać.

To był największy błąd Putina. I płaci za to do dziś.

W 2014 roku Ukraina nie była w stanie przeciwstawić się wspieranym przez Rosję siłom Doniecka i Ługańska w celu zabezpieczenia obu obwodów, w tym ważnego miasta Mariupola. Można było wtedy zabezpieczyć most lądowy na Krym i uniknąć całego przygotowania do tej wersji dzisiejszego konfliktu.

Zmieniłoby to planszę do gry w 2022 roku.

Ale Rosja zawsze wiedziała, iż nie tylko USA popychają ten konflikt. Ten nacisk pochodził z całej Europy i USA. Można argumentować, iż Putin zrozumiał, iż nigdy nie będzie pokoju bez konfliktu, iż wielka wojna, która zakończy 300+ lat walki Rosji z kolonialną Europą, nie zakończy się wraz z budową rurociągu.

Ale, trzeba mu przyznać, iż musiał spróbować.

Problem polega oczywiście właśnie na tym. Rosyjskie / europejskie lub, bardziej wyraźnie, rosyjsko-brytyjskie animozje sięgają wieków wstecz.

Stosunki Rosji z Europą są o wiele bardziej złożone i brutalne niż stosunki z USA.

Początkowa inwazja Rosji stworzyła prawdziwy problem dla Zachodu, zwłaszcza Wielkiej Brytanii, a w tej początkowej grabieży ziemi prawie zapominamy, iż istniała szansa na porozumienie w maju 2022 r., Dopóki brytyjski premier Boris Johnson nie udał się do Ankary i nie wysadził w powietrze rozmów pokojowych, w których pośredniczył prezydent Turcji Recep Tayyip Erdogan.

To brytyjskie agencje wojskowe i wywiadowcze działały jako smar między Ukraińcami i Amerykanami, aby zapewnić kontynuację konfliktu.

Jak zawsze mawia mój przyjaciel Alex Krainer: "Wszystkie drogi prowadzą do Londynu".

A argumenty George'a Sorosa o zderzeniu dwóch cywilizacji, otwartych i zamkniętych społeczeństw, sięgają znacznie dalej niż jego nalot na Bank Anglii:

W swoim przemówieniu na spotkaniu Światowego Forum Ekonomicznego w Davos w maju 2022 roku George Soros wyjaśnił, iż jesteśmy świadkami zderzenia dwóch modeli zarządzania. Było to tylko trochę mylące: modele nie prowadzą ze sobą wojen; To interesariusze tych modeli walczą. Soros scharakteryzował dwie przeciwstawne strony jako "społeczeństwa otwarte" kontra "społeczeństwa zamknięte", gdzie społeczeństwa otwarte są liberalnymi demokracjami, które szanują prawa człowieka, a zamknięte społeczeństwa są autokracjami.

Ale "otwarte" społeczeństwa Sorosa są w rzeczywistości oligarchiami ukrytymi za fałszywymi demokratycznymi fasadami. Aby uwierzyć Sorosowi, musielibyśmy zaakceptować, iż bilionerzy oligarchowie odpowiedzialni za otwarte społeczeństwa są zagorzałymi obrońcami demokracji i praw człowieka, gotowymi przelać krew i skarb w ich obronie.

Termin neokonserwatysta słusznie opisuje szczególny typ osoby, która wyznaje ideały polityki zagranicznej, które są nie do odróżnienia od ideałów brytyjskiej polityki zagranicznej sprzed ponad 200 lat. Istnieją w ramach Sorosa tworzenia globalnego zarządzania przez oligarchów u steru otwartego systemu, który, jak twierdzą, przynosi korzyści całej ludzkości.

To kłamstwo. To, co naprawdę robi, to odsuwa kurtynę tego, co jest prawdziwym celem, całkowitą globalną dominację poprzez kontrolę nad wartością pieniądza, która napędza niekończące się wojny, aby podporządkować sobie niesfornych i krnąbrnych.

Idee te zostały skodyfikowane przez Halforda Mackindera na początku 20 wieku, o czym pisałem i omawiałem do znudzenia.

Z powodu dominacji idei Mackindera i polityki wzniesionej w celu ich wspierania, świat został poddany niekończącemu się konfliktowi o jego koncepcję "Wyspy Świata", która jest zasadniczo Eurazją.

I dlatego Zachód nie może przegrać na Ukrainie. Dla makkinderystów na szczytach struktur władzy w Londynie, Waszyngtonie i Brukseli utrata Ukrainy oznacza utratę całego świata, ponieważ mają bardzo przestarzały pogląd na geografię świata.

Mackinderizm w dzisiejszym świecie jest tautologią, sprowadzającą się do: Musimy kontrolować Heartland, ponieważ nie możemy go stracić.

Z powodu dominacji idei Mackindera i polityki wzniesionej w celu ich wspierania, świat został poddany niekończącemu się konfliktowi o jego koncepcję "Wyspy Świata", która jest zasadniczo Eurazją.

Polityka zagraniczna USA jest kształtowana przez te idee, ale korzenie jej stania sięgają Woodrowa Wilsona, jeżeli nie dalej.

Richard Poe wykonał niesamowitą pracę, naświetlając historię na ten temat, o której wielu wolałoby zapomnieć. Od stworzenia komunizmu, przez ich wpływy, aby podsycić wojnę secesyjną w USA, a choćby stworzyć samego "George'a Sorosa".

Możesz posłuchać naszej 2,5-godzinnej rozmowy na te tematy w podcaście, który Richard i ja zrobiliśmy latem, jeżeli potrzebujesz kursu odświeżającego.

Świadomie ślepa ręka

Zaprzeczanie brytyjskiemu Ministerstwu Spraw Zagranicznych, londyńskiemu City i wpływowi na amerykańską politykę zagraniczną i wewnętrzną jest jak zaprzeczanie, iż coś takiego jak historia w ogóle istnieje. Łatwo to zobaczyć, gdy go szukasz.

Pytanie, które powinieneś sobie zadać, brzmi: kto dziś prowadzi autobus, USA, Wielka Brytania czy jedno i drugie?

Łatwo uwierzyć, iż Wielka Brytania nie ma tu żadnego wpływu. Ale jeżeli tak jest, dlaczego tak ciężko pracowali, aby wykastrować prezydenturę Donalda Trumpa na każdym kroku (Christopher Steele, Joseph Mifsud)? Dlaczego RussiaGate zakończyło się dwukrotnym impeachmentem Trumpa, raz za zbrodnie Joe Bidena na Ukrainie?

Kiedy śledzisz polityczny rodowód ludzi takich jak była dyrektor CIA Gina Haspel, podpułkownik Alexander Vindman i Fiona Hill, z których wszyscy rzucili swojego szefa pod autobus za szalone polowanie Nancy Pelosi na czarownice na Trumpa, za każdym razem trafiasz na brytyjskiego rolnika.

Jedynym zwycięstwem Trumpa jako prezydenta było trzymanie nas z dala od bezpośredniego konfliktu z Rosją o Ukrainę i Syrię. Ale został wymanewrowany przez tych wszystkich ludzi i Mike'a Pompeo, Johna Boltona et.al. Robiąc dokładnie to, co w ten sam sposób, aby zapewnić, iż kiedy opuści urząd, wszystkie prace przygotowawcze pod obecny konflikt będą przebiegać dokładnie tak, jak dotychczas.

Brak porozumienia z Koreą Północną, zerwanie stosunków dyplomatycznych z Rosją, wzmocnienie polskiej i bałtyckiej rusofobii, wykonywanie rozkazów Izraela na każdym kroku, każdy dzień w Białym Domu Trumpa w sprawie polityki zagranicznej był "przeciwieństwem". Cokolwiek Barack Obama zrobił w imieniu Europy i Davos, zniweczył, grając prosto w brytyjskie cele, jakim było wprowadzenie USA na adekwatne tory pod rządami Joe Bidena, aby skończyć tam, gdzie jesteśmy dzisiaj.

Nie ma znaczenia, czy zrobił to, aby wesprzeć "naszego największego sojusznika" w walce o adekwatny Brexit przed niemal komicznym złem reprezentowanym przez Unię Europejską. Podobnie jak słabość Putina do Niemiec, słabość Trumpa do Union Jacka uczyniła go podatnym zarówno na pochlebstwa, osobistą słabość, jak i niewiarygodnie stronniczy "wywiad", który otrzymał od swoich doradców.

Być może druga kadencja Trumpa sprawi, iż będzie zaprawiony w boju, aby widzieć rzeczy wyraźniej, ale nie mam nadziei.

Potrzeba wojny

Ta potrzeba "wygrania wojny" przez Ukrainę jest wyjątkowo neokonserwatywnym punktem widzenia. Wynika to z potrzeby przełamania dominacji gospodarki USA nad rynkami światowymi. Dla tych, którzy potrafią myśleć tylko w kategoriach USA jako "Imperium Zła" dzisiaj, chcę zadać proste pytanie:

Dlaczego USA miałyby angażować się w walkę z Rosją i / lub Chinami i wszystkimi ryzykami związanymi z tymi wojnami, kiedy mogłyby utrzymać swoją obecną dominację poprzez współpracę z oboma krajami, utrzymać dolara jako uniwersalną walutę rozliczeniową handlu i rozwiązać swoje problemy?

Innymi słowy, ludzie, gdzie jest bono dla USA w analizie Cui Bono?

Bo nie widzę tu żadnych plusów. To, co widzę, to nic innego jak ryzyko i złe zwroty z inwestycji.

USA nie potrzebują rosyjskiej ropy i gazu. Nie potrzebujemy innych zasobów naturalnych, takich jak aluminium, drewno, węgiel, żelazo, miedź itp. Produkujemy wystarczająco dużo żywności, aby eksportować ją na cały świat.

O co więc chodzi?

I nie dawajcie mi tego zmęczonego, maltuzjańskiego, skończonego gówna planety, uwielbianego przez tak wielu, szczerze mówiąc, lewicowych ignorantów.

Nie jesteśmy choćby blisko horyzontu zdarzeń modelu planety skończonej. Tylko dlatego, iż w to wierzysz, nie czyni tego prawdą.

Prawdą jest, iż przywództwo USA wyraźnie działa poza mandatem tego, co jest dobre dla Ameryki. A jeżeli nie zadajesz prostych pytań, takich jak te powyżej, to jak możesz zacząć myśleć poza prostym wyjaśnieniem, które masz przed sobą?

Postrzegamy dziś Stany Zjednoczone jako imperium w upadku. Ale to imperium zostało zbudowane na konkretnym modelu, modelu brytyjskim.

A jeżeli zrobisz podstawowy ślad w historii, możesz wysunąć bardzo przekonujący argument (nie jedyny argument, pamiętaj), iż imperium amerykańskie jest po prostu pozostałością Imperium Brytyjskiego zleconą byłym koloniom.

Oznacza to, iż jeżeli my, jako Amerykanie, uporamy się z tym, zrozumiemy to, wtedy możemy przeformułować naszą krytykę amerykańskiej polityki wewnętrznej i zagranicznej jako coś innego niż niekompetencja zmieszana z hojną kupą pychy. Możemy zadać trudne pytanie, iż może, tylko może, jest to operacja mająca na celu zniszczenie USA od wewnątrz w celu przeniesienia ich władzy z powrotem "za ocean" do Wielkiej Brytanii, Europy lub Chin.

Wtedy wszystko, co naprawdę musisz zrobić, to spojrzeć na to, kto naprawdę pociąga za sznurki, kto się wkręca, a kto oportunistycznie gromadzi się podczas chaosu dla własnej korzyści.

Dlaczego teraz? Dlaczego MY?

Ale jeżeli chodzi o Ukrainę, to zawsze była to wojna Wielkiej Brytanii. To dlatego było takie zamieszanie na szczycie brytyjskiego rządu, dlaczego na każdym kroku byli tam, upewniając się, iż ta sprawa eskaluje w stałym tempie, a ich partnerzy w Kongresie, Departamencie Stanu, CIA, DoD i think tankach K-Street są w szalonym moralizatorstwie na temat obowiązku Ameryki wobec Ukrainy.

To jest:

Dlaczego wysyłają wojska brytyjskie na Ukrainę.

Dlaczego Royal Navy przenosi się na Morze Czarne.

Dlaczego dali Ukrainie pociski Storm Shadow do ostrzału Krymu.

Dlaczego Biden zatwierdził wysyłanie amunicji kasetowej do zabijania rosyjskich cywilów?

Dlaczego pomogli Ukrainie dwukrotnie wysadzić most w Cieśninie Kerczeńskiej.

Dlaczego Polacy zostali ustawieni jako łącznik dla powołania się na Artykuł 5 NATO?

Dlaczego Zełenskiemu pozwala się biegać po całym świecie żebrząc o pieniądze.

Dlaczego neokonserwatyści po obu stronach nawy na Kapitolu chcą tam otwartego zalewu pieniędzy.

Dlaczego wszystkie dyskusje na temat rozmów pokojowych są zamykane, zanim zostaną dopuszczone do rozważenia?

Dlaczego Putin powołuje się na "Anglosasów", kiedy mówi o wojnie.

Dlaczego Miedwiediew sugeruje, iż Londyn jest centrum decyzyjnym wymagającym oczyszczenia.

W powietrzu nad Ukrainą unosi się coś więcej niż odległy powiew desperacji, pochodzący od zwykłych podejrzanych.

Umowa Kevina McCarthy'ego zawarta w ostatniej chwili w celu uzyskania finansowania z Ukrainy może kosztować go w tym tygodniu utratę mandatu przewodniczącego. Dobry.

Amerykanie nie chcą tej wojny. Nie chcą go finansować ani z tym walczyć. Putin jest wmanewrowany w decyzję, która albo zniszczy go politycznie w 2024 r., albo popchnie go do stania się dosłownie Putlerem.

Znowu jest rok 1938, a zapis historyczny nie jest tak wycięty i wysuszony, jak nas wszystkich uczono w szkole.

To nie jest kryzys egzystencjalny dla USA, ale dla starych potęg kolonialnych Europy, zwłaszcza Wielkiej Brytanii.

To jest poza czasem, stawiamy temu czoła szczerze.

* * *

Dołącz do mojego Patreon, jeżeli chcesz stanąć twarzą w twarz

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.zerohedge.com/