Wojciech Miotke: Bitter regrets

W jakimiż Szeolu chcą duszę polską uwięzić

Czyżby Imię nasze winno być wymazane

Gdzież więc przetrwają mazurków odwieczne szepty

Co w wierzbach płaczących śmierci zarosły ranę

Może to wszystko był jednak przerost wielkości

Któż dał nam prawo o Mocy śpiewać w kolędach

W Mieścinie nędznej ród nasz zrodzony w historii

Kłosy zrywaliśmy wbrew ukazom w urzędach

Taka dola spotyka najczęściej bluźnierców

Którzy do pokrewieństwa przyznali się z Bogiem

Pocałunek piekł nas anglosaskich pochlebców

Poza miasto wleczeni na Wschodu Golgotę

Jeszcze nam szkarłat szykują królewskie berło

Unijna władza pogardy w tym nie dostrzegła

Naród wydany znów na przywódców przekleństwo

Oby nas ręka Boga od zguby ustrzegła

Wojciech Miotke