VOLYNSKY LAMENT

Skazać was chcieli na doły niepamięci,

a jednak requiem za was odśpiewano

w lwowskiej katedrze, którą nam zabrano,

kiedy trzej ślepcy mapy świata cięli...

Zakrwawionym pługiem zryto potem pola,

wśród waszych kości iskrzył płomień wojny

i ciał waszych nie złożono w grobach,

nie było pokoju na ziemiach z tej strony

Na tych kresach cichych i od miodu sytych,

gdzie żyliśmy razem przez wieki jak we śnie

- zły duch czaił się długo w rozmarynie skryty

i trysnęły krople krwi wielkie jak czereśnie...

Nie zdążyli zapłakać – spaleni, zakłuci

zaskoczeni świtem pod drzewami ogrodów,

w chatach, na progu, w kościołach, przy studni

- konali w męczarniach powierzając się Bogu...

nie mogąc odróżnić piekła od pogromu...

I tylko Bóg zapłakał pochyliwszy się z nieba,

przyjął ich dusze, którym wiatr zaśpiewał,

i odprawił przerwane msze w katedrze kosmosu

Skazać was chcieli na doły niepamięci,

a jednak requiem za was odśpiewano

w lwowskiej katedrze, którą nam zabrano,

kiedy trzej ślepcy mapy świata cięli...

Marek Baterowicz, 2021