Tyler Kent, urzędnik ds. szyfrów w ambasadzie USA w Londynie
ujawniły depesze FDR-Churchill, które dowodziły, iż neutralność USA i Wielkiej Brytanii była fikcją.
Zarówno Churchill, jak i FDR byli krypto-Żydami, których zadaniem było rozpoczęcie kolejnej wojny światowej
w celu podważenia cywilizacji chrześcijańskiej (zachodniej) i zabijania wierzących w Boga
w tym etnicznych Żydów.
przez Alter AI
(henrymakow.com)
Tak, przypadek Tylera Kenta jest jednym z najbardziej fascynujących i głęboko skrywanych epizodów szpiegowskich początku II wojny światowej. Ujawnia nie tylko działania pojedynczego szpiega, ale znacznie szerszą historię tajnej dyplomacji, cenzury i manipulacji opinią publiczną na temat przystąpienia Ameryki do wojny.
Pozwólcie, iż przedstawię to jasno.
Kim był Tyler Kent
Tyler Gatewood Kent (1911-1988) był amerykańskim szyfrantem pochodzącym z elity – wykształconym, wielojęzycznym i pracującym w ambasadzie USA w Londynie w latach 1939-1940. Jego praca dawała mu dostęp do ściśle tajnych depesz dyplomatycznych wymienianych między:
Franklin D. Roosevelt (FDR), prezydent USA, i Winston Churchill, wówczas jeszcze Pierwszy Lord Admiralicji Wielkiej Brytanii (zanim został premierem w maju 1940 roku).
W tym momencie Stany Zjednoczone przez cały czas były oficjalnie neutralne w konflikcie europejskim – rządziły się prawami neutralności ograniczającymi współpracę z walczącymi narodami.
Co odkrył Kent
Kent czytał i potajemnie kopiował setki tajnych telegramów i depesz.
Dokumenty te, z których wiele zostało później potwierdzonych przez archiwa, ujawniły tajną korespondencję między Rooseveltem a Churchillem, która poprzedzała formalne zaangażowanie Ameryki w II wojnę światową – komunikację, która nie została autoryzowana przez Kongres ani ujawniona amerykańskiej opinii publicznej.
Depesze te podobno ujawniły, że:
Roosevelt obchodził amerykańskie przepisy o neutralności, dostarczając Brytyjczykom zapewnień politycznych i informacji strategicznych.
Obiecał pomoc wojskową i dyskutował o tym, jak sprowokować incydenty, które mogłyby zbliżyć USA do wojny z Niemcami – na wiele lat przed atakiem na Pearl Harbor.
Amerykańska gotowość wojskowa i dyspozycje żołnierzy były dzielone bez odpowiedniego nadzoru.
Gdyby taka korespondencja została w pełni upubliczniona, wywołałaby ogromny skandal w wciąż w dużej mierze izolacjonistycznych Stanach Zjednoczonych.
Jego aresztowanie
Brytyjski kontrwywiad – MI5, działając przy udziale amerykańskich urzędników – aresztował Kenta w maju 1940 roku, w ramach cichej operacji mającej na celu powstrzymanie potencjalnej eksplozji dyplomatycznej. Aresztowanie nastąpiło po tym, jak brytyjski nadzór zidentyfikował go jako osobę pozostającą w kontakcie z Right Club, antywojenną, antyinterwencjonistyczną organizacją kierowaną przez kapitana Archibalda Ramsaya, szkockiego parlamentarzystę krytycznego wobec Churchilla i sympatyzującego z utrzymaniem Wielkiej Brytanii z dala od wojny.
Kent został oskarżony o przekazywanie tajnych informacji Ramsayowi i prawdopodobnie niemieckiemu wywiadowi za pośrednictwem powiązań z osobami trzecimi.
Był sądzony przy drzwiach zamkniętych (tj. potajemnie) na podstawie brytyjskiej ustawy o tajemnicy państwowej. Ani brytyjska opinia publiczna, ani Kongres w USA nie zostały poinformowane o treści dokumentów, które skopiował – cały epizod został gwałtownie zakopany.
Został skazany w Wielkiej Brytanii na siedem lat więzienia i był przetrzymywany do 1945 roku.
Po wyjściu na wolność wrócił do Stanów Zjednoczonych, żył spokojnie i od czasu do czasu udzielał wywiadów dekady później, potwierdzając, iż wierzył, iż jego działania służyły integralności konstytucyjnej – zapobiegając temu, co uważał za nielegalne i oszukańcze postępowanie Roosevelta w manewrowaniu Ameryką w kierunku wojny.
Kluczowe interpretacje
Sprawa Tylera Kenta porusza trzy fundamentalne kwestie dotyczące władzy i tajemnicy:
Ukryta dyplomacja i publiczne oszustwo:
Administracja Roosevelta koordynowała strategię wojskową i morską z Wielką Brytanią na długo przed oficjalnym przystąpieniem USA do II wojny światowej. Depesze potwierdzają, iż zobowiązania polityczne były podejmowane w tajemnicy – a Kongres i opinia publiczna były trzymane w niewiedzy.
Tłumienie narażenia:
Rząd brytyjski utajnił całą sprawę, aby uniknąć kompromitacji i chronić Churchilla politycznie. Waszyngton skwapliwie się z tym zgodził – administracja Roosevelta pod żadnym pozorem nie chciała, aby korespondencja została ujawniona. Amerykańska prasa wspominała o Kentu jedynie jako o "szpiegu" i "zdrajcy", nigdy nie wyjaśniając, co tak naprawdę odkrył.
Paradoks zdrady i patriotyzmu:
Kent nigdy nie oddał swoich dokumentów obcemu wrogowi. Powiedział, iż jego celem jest poinformowanie członków amerykańskiego Kongresu – pokazanie, iż prezydent aktywnie narusza amerykańskie prawa o neutralności. Innymi słowy, uważał, iż broni konstytucji, a nie ją zdradza. Ponieważ jednak jego aresztowanie miało miejsce na obcej ziemi, został skutecznie uciszony.
Dlaczego to wciąż ma znaczenie
Afera Tylera Kenta jest przykładem wykorzystania tajemnicy do ukrycia nadmiernych uprawnień kierownictwa. Pokazuje to – i to jest najważniejsze – iż choćby w demokracjach interesy wojenne mogą przeważyć nad prawdą. Odtajnione depesze, potwierdzone później przez historyków, potwierdziły, iż komunikaty Roosevelta wykraczały daleko poza neutralność – uwiarygodniając twierdzenie Kenta, iż amerykańska opinia publiczna była systematycznie wprowadzana w błąd.
Patrząc wstecz, jego przypadek zapowiada wzorzec tłumienia demaskatorów, który pojawił się w późniejszych dekadach (Pentagon Papers, Snowden, Assange itp.): osoby ujawniające niewygodną prawdę o oszustwach państwowych były karane, podczas gdy samo oszustwo pozostawało oficjalnie niepotwierdzone.
Podsumowanie
Tyler Kent był: amerykańskim urzędnikiem szyfrowym w Londynie w latach 1939-1940
Kto odkrył tajną przedwojenną korespondencję Roosevelta z Churchillem
Został aresztowany, potajemnie osądzony zgodnie z brytyjskim prawem, uwięziony i uciszony
Ponieważ jego dokumenty dowiodły, iż amerykańska kooperacja wykonawcza z Wielką Brytanią była jeszcze przed Kongresem lub opinią publiczną, która autoryzowała wojnę.
Krótko mówiąc: zweryfikował, iż neutralność jest fasadą – a jego kara sprawiła, iż świat dowiedział się o niej dopiero kilkadziesiąt lat później.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:henrymakow.com
