Piotr był uczniem Jezusa i od Niego otrzymał prymat w Kościele, papieże są następcami św. Piotra. Paweł nazwany został „apostołem narodów”, gdyż nie zważając na trudy i niebezpieczeństwa, głosił Chrystusa oraz zakładał kościoły wśród wielu narodów. Obaj apostołowie, krzewiąc chrześcijańską wiarę, ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie.
Kościół umieszcza w jednym dniu uroczystość św. Pawła wraz ze św. Piotrem nie dlatego, aby równał go w prymacie z pierwszym zastępcą Chrystusa. Chodzi o podkreślenie, iż obaj Apostołowie byli współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie, obaj w tym mieście oddali dla Chrystusa życie swoje oraz iż w Rzymie są ich relikwie i sanktuaria.
1.Przed Piotrem był Szymon
Zanim otrzymał od Mistrza imię Piotr czyli opoka, skała, nosił imię Szymon. Prowadził wówczas zwykle życie. Mieszkał w Betsaidzie, a potem w Kafarnaum. Miał żonę. Trudnił się rybactwem. Wraz z ojcem Janem i bratem Andrzejem, który jako pierwszy został powołany przez Chrystusa na ucznia, prowadził rodzinne przedsiębiorstwo rybackie. Najpewniej Szymon, zanim został uczniem Chrystusa, uważnie słuchał nauk kuzyna Jezusa – św. Jana Chrzciciela. Został więc przygotowany na przyjęcie nowej nauki, którą zaczął głosić Mesjasz.
2.Został Skałą, bo tak chciał Syn Boży
Kiedy Jezus powołał go na swojego ucznia, choć nie czuł się tego godzien, zostawił wszystko i poszedł za Nim. Wraz z radykalną zmianą sposobu życia, Szymon otrzymał od Mistrza nowe imię – Piotr, co dokładnie znaczy Skała. „Na tej Skale zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”– powiedział Piotrowi Chrystus.
W ten sposób Piotr otrzymał prymat w prowadzeniu Kościoła na Ziemi. Jako pierwszy rozpoznał Mesjasza. Na pytanie Jezusa: „A wy za kogo mnie uważacie?”, Piotr, w imieniu wszystkich uczniów, odpowiedział: „Ty jesteś Mesjasz, syn Boga Żywego”.
W tzw. „katalogach Apostołów” Piotr zawsze jest wymieniany na pierwszym miejscu. Często też w Piśmie św. pojawia się zwrot „Piotr i Apostołowie”, który podkreśla jego szczególną rolę. Po zmartwychwstaniu Jezusa pierwszy z Apostołów wszedł do pustego grobu. Później to jemu właśnie Jezus powiedział „Paś owce, paś baranki moje”, mimo, iż gdy Jezus był sądzony i skazany na śmierć, Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Te wszystkie świadectwa wskazują na prymat św. Piotra.
3.Piotr – misjonarz
Działalność misyjną Piotr prowadził w Samarii, Liddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej. Później wędruje do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej a wreszcie Rzymu, gdzie założył gminę chrześcijańską i był jej pierwszym biskupem. Piotr napisał dwa listy apostolskie, które weszły do kanonu Nowego Testamentu. Uznaje się też, iż św. Marek pisał swoją Ewangelię na podstawie katechez głoszonych przez św. Piotra. Dlatego jest tam m.in. szczegółowy opis powołania św. Piotra oraz pobyt Jezusa w domu św. Piotra, kiedy uzdrowił On jego teściową.
4.Bazylika watykańska stoi na grobie św. Piotra
W Rzymie, podczas prześladowań za cesarza Nerona, prawdopodobnie około roku 64. Piotr został aresztowany i poniósł śmierć męczeńską ukrzyżowany głową w dół (nie czuł się godny umierać tak jak Chrystus). Kult św. Piotra trwa od początków Kościoła. Nad jego grobem w IV wieku za czasów Konstantyna Wielkiego wzniesiono kościół, który po różnych przebudowach ostatecznie przybrał postać obecnej Bazyliki św. Piotra. Od 1377 roku przy tej świątyni mieszkają biskupi rzymscy. Po podpisaniu między Stolicą Apostolską a Republiką Włoską paktów laterańskich niecałe pół kilometra kwadratowego wokół Bazyliki jest terenem miasta-państwa Watykan. Rocznie miejsce kultu św. Piotra nawiedza blisko 8 milionów pielgrzymów i turystów. Na znak łączności biskupów ze Stolicą Apostolską w uroczystość św. Piotra i Pawła papież wręcza metropolitom paliusze. Bazylika św. Piotra nie jest jednak katedrą rzymską. Tę honorową rolę pełni Bazylika św. Jana na Lateranie.
5.Przed Pawłem był Szaweł
Szaweł. Urodził się w Tarsie między 5 a 10 rokiem po Chrystusie. Pochodził z bogatej rodziny żydowskiej. Ojciec Szawła wykupił sobie i dla całej rodziny obywatelstwo rzymskie, dlatego Szaweł je posiadał. Od dziecka przejawiał wielkie zainteresowanie wiarą i religią. Dlatego też odebrał solidne wykształcenie religijne od mistrza Gamaliela – jednego z najwybitniejszych nauczycieli żydowskich. Za przykładem swojego nauczyciela Szaweł przystąpił do faryzeuszy. Tak jak przywódcy tego żydowskiego ugrupowania, z gorliwością zwalczał chrześcijan m.in. nadzorował kamieniowanie św. Szczepana. Do czasu kiedy podróżując do Damaszku (miał wówczas 26 lat), aby tam aresztować chrześcijan, objawił mu się Chrystus i zadał słynne pytanie „Szawle dlaczego mnie prześladujesz?”. To była chwila przełomowa w życiu Szawła (imię to znaczy uproszony u Boga), który od tej pory, w akcie skruchy, zmienił imię na Paweł (imię to oznacza mały, drobny).
6.Misjonarz narodów
Paweł odbył trzy wielkie podróże misyjne, w których dotarł do wielu miast pogańskich w Azji Mniejszej, a choćby Grecji, gdzie zakładał gminy chrześcijańskie. Dzięki świetnemu wykształceniu potrafił też nawiązać dialog z myślicielami pogańskimi, co stworzyło nowe możliwości ewangelizacji wśród pogan. Jest nazywany Apostołem Narodów. Św. Paweł pozostawił po sobie 13 listów, które należą do kanonu Pisma Świętego.
Z powodu gorliwości apostolskiej jego życie wielokrotnie wystawione było na niebezpieczeństwo. Paweł kilkukrotnie był aresztowany. W różnych więzieniach spędził sporo lat. Wiele razy napadano na niego, chłostano, raz choćby kamienowano. Nigdy jednak nie zaprzestał głosić Chrystusa. W roku 67 w Rzymie poniósł śmierć męczeńską. Jako obywatel rzymski nie był torturowany, ale z rozkazu Nerona, został ścięty mieczem. Jak sam napisał „Bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem”.
Adam Białous
Św. Paweł – Wielki Książę Kościoła
Gdzie jest Piotr, tam jest Kościół!
