"Rząd wciąż nas okłamuje w sprawie Ukrainy; Gdzie jest oburzenie?"

Autor: Michael Tracey, op-ed via Newsweek.com,

4 czerwca grupa określająca się jako "Polski Korpus Ochotniczy" wydała chełpliwe oświadczenie potwierdzające jej udział w serii transgranicznych ofensyw lądowych na Rosję.

Wiadomości o tych zuchwałych nalotach były wystarczająco wstrząsające, biorąc pod uwagę wiele wcześniejszych zapewnień amerykańskich i ukraińskich planistów wojennych, którzy nalegali, aby żadne ataki nie zostały przeprowadzone na terytorium Rosji. Tym bardziej rzucało się to w oczy, iż oddziały najazdów składały się najwyraźniej z polskich żołnierzy.

Polska jest oczywiście nie tylko państwem członkowskim NATO, ale także państwem członkowskim NATO, z którym USA najwytrwalej sprzymierzyły się od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę w lutym 2022 r. (polscy urzędnicy rządowi zaprzeczają jakimkolwiek formalnym związkom z "Polskim Korpusem Ochotniczym").

Tak więc naloty wywołały oczywiste, ale często lekceważone pytanie: jaka do diabła jest polityka USA na Ukrainie?

Jeśli włączysz telewizor, znajdziesz ekspertów na każdym kanale, lojalnie recytujących z pamięci ogólne parametry amerykańskiej misji – przynajmniej tak, jak są one przekazywane w codziennych retorycznych rozmachach przez urzędników administracji Bidena, różnych kongresmenów i odważnych wojowników think tanków. Wolność i autokracja są uwikłane w wielką kosmiczną bitwę dobra ze złem, a przynajmniej tak wygląda zwykła fabuła - najczęściej opowiadana z moralną złożonością, którą można hojnie porównać do niższego poziomu filmu Marvela.

Ale czy poza tym stałym strumieniem mocno przetworzonych frazesów, kiedykolwiek wyraźnie ujawniono Amerykanom – głównym sponsorom finansowym ukraińskiego wysiłku wojennego – iż zakres wysiłku wojennego, który subsydiowali, ostatecznie rozszerzy się o plutony polskich żołnierzy maszerujących prosto do Rosji? Czy ktokolwiek w Waszyngtonie podpisał się pod tym, czy kiedykolwiek dano możliwość publicznego rozważenia potencjalnie złych implikacji?

Przynajmniej teoretycznie USA są zobowiązane do obrony Polski w przypadku zbrojnej napaści. I chociaż Polska może nominalnie dezawuować Polski Korpus Ochotniczy, polski dziennikarz piszący dla największej polskiej publikacji cyfrowej mówi, iż był obecny na spotkaniu założycielskim w Kijowie w lutym ubiegłego roku, podczas którego jednostka została utworzona nie jako grupa niesprawdzonych amatorów, ale jako elitarna siła "sabotażowa i rozpoznawcza" – która od samego początku "podlegała bezpośrednio Ministerstwu Obrony Ukrainy". Zgodnie z tą relacją jednostka miała składać się z "najbardziej doświadczonych żołnierzy Polski", z wyraźną nieprecyzją co do tego, skąd konkretnie pochodzili ci żołnierze.

Ukraińscy żołnierze wystrzelili wyrzutnię rakietową BM-21 "Grad" w kierunku rosyjskich pozycji w pobliżu Bachmutu w obwodzie donieckim 13 czerwca 2023 r. Siły ukraińskie rozpoczęły długo oczekiwaną kontrofensywę w kilku punktach na froncie. ANATOLII STEPANOV/AFP VIA GETTY IMAGES

Jest też fakt, iż na krótko przed utworzeniem "Polskiego Korpusu Ochotniczego" do polskiego parlamentu wpłynął projekt ustawy ponadkoalicyjnej, który zalegalizowałby obywatelom polskim walkę w Siłach Zbrojnych Ukrainy. Wojnę z Rosją należało uznać za "sytuację szczególną z punktu widzenia bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej", czytamy w tekście, "wymagającą niestandardowych działań politycznych i legislacyjnych ze strony państwa".

"Polski Korpus Ochotniczy" prowadzi wspólne operacje z "Rosyjskim Korpusem Ochotniczym", inną w pełni zintegrowaną "specjalną jednostką w Ministerstwie Obrony Ukrainy" – eufemistycznie określaną w "zachodnich" nagłówkach mediów z wiarygodnymi nazwami takimi jak "proukraińska grupa partyzantów". Biorąc pod uwagę, jak ci rzekomo nieprzywiązani "partyzanci" przechwalają się wzięciem rosyjskich zakładników i w inny sposób angażują się w coraz bardziej spektakularne, prowokacyjne ataki, można zrozumieć, dlaczego Ukraina może chcieć utrzymać wiarygodną zaprzeczalność.

"Wojna lądowa przyszła do Rosji", ogłosił jeden z polskich organów medialnych wspieranych przez państwo na wieść, iż ich żołnierze przekroczyli granicę.

Dla wielu materiał filmowy był okazją do radosnej radości, zanurzonej w pierwotnej euforii zbrojnej zemsty. Tymczasem ci elitarni żołnierze określani jako "ochotnicy" niszczą rosyjskie osiedla graniczne bronią dostarczoną przez USA, według New York Times i Washington Post. Jednostki "wystrzeliły pociski i pociski na obszary mieszkalne", donosił Times, i wydawało się, że celowały w ataki "bez widocznego celu wojskowego".

Konwoje pojazdów opancerzonych zwanych MRAP, początkowo produkowanych dla amerykańskich żołnierzy w Afganistanie i Iraku, były obserwowane w beczce do Rosji z Ukrainy, bez wyjaśnienia, jak dokładnie tam trafiły. Może ktoś w Kijowie po prostu zostawił otwarty garaż pełen dostarczonych przez USA pojazdów opancerzonych. Tak czy inaczej, ostatecznie wykazano, iż ukraińskie wojsko użyło amerykańskiej broni do ataku na Rosję – dokładnie to, co prezydent Biden i inni urzędnicy administracji stanowczo utrzymują, iż nie popierają i nie umożliwiają.

O dziwo, to ujawnienie systematycznego oszustwa rządu nie wydaje się zbytnio poruszać igłą, jeżeli chodzi o szerszą debatę na temat zaangażowania USA na Ukrainie. Donald Trump mógłby błędnie określić temperaturę na zewnątrz o pół stopnia Farenheita, a wszystkie amerykańskie media przewracałyby się, by pobożnie oskarżać go o "kłamstwo" – ale gromadzą stosy niepodważalnych dowodów na to, iż Amerykanie zostali chronicznie oszukani na temat rozległej interwencji wojskowej USA, a dostaniesz głównie przewracanie oczami od bystrych komentatorów. To znaczy, jeżeli masz wystarczająco dużo szczęścia, aby oszczędzić ci standardowych szyderczych oskarżeń o "rosyjskiego propagandzistę".

Mówiąc o twierdzeniach, które można uznać za "propagandę", prawie dokładnie rok temu prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski wyruszył w podróż po amerykańskich mediach, obiecując Amerykanom z głębi serca, iż "nie planujemy atakować Rosji". Twierdzenia te zostały powtórzone jednocześnie przez prezydenta Bidena, który podkreślił, iż "nie zachęcamy ani nie umożliwiamy Ukrainie uderzenia poza jej granicami".