Gdy mury nie wystarczą. Rosja i Białoruś ma inne sposoby na atakowanie

– Kopanie tych tuneli oznacza, iż nasza skuteczność w powstrzymywaniu migracji jest tak duża, iż zdecydowano się na zupełnie nowe rozwiązania – mówił wiceminister spraw wewnętrznych i administracji Czesław Mroczek. Z ustaleń służb wynika, iż do kopania tuneli „ściągnięto fachowców z Bliskiego Wschodu”, ludzi mających doświadczenie zdobyte m.in. w Syrii. To stwierdzenie nadaje sprawie zupełnie inny wymiar. Tunel nie powstaje w jedną noc, nie jest dziełem przypadku ani spontanicznej inicjatywy migrantów. To operacja wymagająca planowania, zaplecza logistycznego i wiedzy technicznej.

– Ten tunel nie jest w sposób oczywisty przygotowywany jednego dnia. Musimy wcześniej wykrywać takie działania. Odpowiedzią państwa ma być przebudowa systemu ochrony granicy, tak aby „wyczuwał działania pod ziemią”, również przy wsparciu analizy danych i sztucznej inteligencji. Równolegle pojawiają się inne elementy tej samej układanki. Na Lubelszczyźnie znaleziono fragmenty drona, który – jak twierdzi MSWiA – był najpewniej „dronem wabikiem”, podobnym do tych, które wleciały nad Polskę we wrześniu 2025 roku. – Mogą być jeszcze nieodnalezione szczątki, ale zostało ich kilka – uspokajał Mroczek. Do tego dochodzą balony przemytnicze, które od miesięcy naruszają polską i litewską przestrzeń powietrzną.

Od początku roku odnotowano u nas około stu takich przypadków. Skala przemytu jest niewielka, ale „w dużej mierze ma to cele polityczne”. Operacje prowadzi świat przestępczy, jednak „ma wolną rękę czy wsparcie służb rosyjskich i białoruskich”. Tunele, drony, balony i presja migracyjna nie są odrębnymi incydentami. To elementy jednego mechanizmu – testowania odporności państwa, jego granic i instytucji. Odpowiedź Polski polega dziś nie tylko na fizycznej ochronie granicy, ale na ciągłym dostosowywaniu się do metod przeciwnika. Wojna hybrydowa nie ustaje. Ona po prostu zmienia kierunek. Pytanie nie brzmi już, czy presja będzie eskalować, ale jak gwałtownie i jak daleko sięgną kolejne metody jej prowadzenia. Stawką pozostaje nie tylko szczelność granicy, ale wiarygodność państwa w obronie własnego terytorium.