Dym Pamięci. / zinmyogien

Wspomnienia kryją się
na twarzy matki.

Ciekawskie światła
tańczą z ziemią,
dymem życia.

Wołają
i głuchną.

Nadchodzi on —
głos pierwotny.
Słowa mieszkają
w pustych komnatach.

Koniec uwalnia.
Serce wciąż bije,
szuka wytchnienia.

Matka z dzieckiem,
śmiech w piaskownicy,
ciepły wiatr,
błoto po cukierkach.
Bałem się gniewu cudzych myśli.

Ciekawość świata,
strach,
suche łzy.

Kamień upada,
wiatr cichnie.

Chłopcze,
chodź ze mną.

Krew pulsuje
jak łono matki,
jak pierś.