przedruk
tłumaczenie automatyczne
Dokument, w którym Królowie Katoliccy przyznają Kolumbowi jego herb, trafia do prywatnej sprzedaży
Galeria sztuki Ansorena (Madryt) wystawiła na aukcji oryginalny dokument, w którym Królowie Katoliccy przyznają odkrywcy Ameryki, Krzysztofowi Kolumbowi, herb, ponieważ nie osiągnął on kwoty, o którą prosiła rodzina, dokument trafił na sprzedaż prywatną.
ondacero.es
Madryt
Jak wyjaśnia historyk i potomek odkrywcy, Anunciada Colón de Carvajal Gorosábel, dokument ten jest częścią tajemnic biografii Krzysztofa Kolumba. w tej chwili tajemnica dotycząca jego rodziny jest utrzymywana przy życiu: jakie było jego pochodzenie? Skąd wziął się herb rodowy, na który powołują się Królowie Katoliccy w tym przywileju? Czy możesz udzielić jakichś wskazówek co do jego prawdziwego pochodzenia?
Obecnie dyskusja na ten temat jest przez cały czas otwarta. Nie ma zatem zgody co do jego narodowości ani co do środowiska społecznego jego rodziny. Czy był synem zgrzeblarzy wełny? Czy pochodził z rodziny nawigatorów, a choćby miał przodków admirałów? Ta ostatnia informacja pochodzi od samego Kolumba, co powtórzył jego drugi syn, Hernando Colón, w biografii, którą napisał o swoim ojcu. Mimo wszystko bibliografia na ten temat wciąż się powiększa i nie wydaje się, aby kryteria były jednomyślne: narodowości przypisywane Kolumbowi są wielorakie, z różnych miast w tej chwili włoskich (Genua, Cucaro, Saona, ...), hiszpańskich (z Ibizy, Majorki, Barcelony, Pontevedry, Guadalajary, ...), portugalskich, greckich, korsykańskich, a choćby amerykańskich.
Możemy Państwa zapewnić, iż mamy do czynienia z bardzo cennym nabytkiem dla samego Krzysztofa Kolumba. Między 1492 a 1506 rokiem, w którym zmarł zmarł, upłynęło 14 lat, podczas których poświęcił jak najwięcej na eksplorację nowych ziem (należy pominąć okresy chorób, które w sumie sumują się do kilku lat); nie nabywał majątku, zajmował się jedynie konserwacją swoich dokumentów i książek, głównej spuścizny, którą chciał przekazać swoim synom: Diego i Hernando.
Z tego powodu, a także ze względu na niepewność związaną z zabraniem ich ze sobą, zdecydował się powierzyć ich opiekę wielkiemu przyjacielowi, bratu Gasparowi Gorricio, mnichowi z klasztoru jaskiń w Sewilli, który od 1500 roku trzymał je we własnej celi. Była to niewątpliwie mądra decyzja, ponieważ w tamtych latach nie było bezpieczniejszego miejsca, tak jak dziś byłby to sejf banku. To zamiłowanie do papierów i nauk faworyzowanych przez książki miało wielki wpływ na jego syna Hernando Colóna, który poświęcił większość swojego życia na gromadzenie najważniejszej prywatnej biblioteki w Europie, której część zbiorów jest zachowana, tworząc Bibliotekę Colombina w Sewilli.
Najnowsze kontrowersje: oskarżenia Kolumba o ludobójstwo
W XXI wieku na różnych szerokościach geograficznych Ameryki pojawiły się teorie, w których Krzysztof Kolumb jest odpowiedzialny za spadek populacji tubylczej, który nastąpił dziesięciolecia, a choćby wieki po jego śmierci. Pamiętną datą był 12 października 1492 roku, kiedy to 90 ludzi na pokładzie trzech statków dotarło do Nowego Kontynentu po trzech miesiącach żeglugi.
Czytając opowieści i kroniki z tamtych lat, łatwo zauważyć, iż mentalność i zwyczaje były bardzo różne. W ciągu ponad 500 lat, które nas dzielą, świat ewoluował społecznie i politycznie, tak iż nie można oceniać człowieczeństwa w tych dwóch momentach według tych samych kryteriów. Mimo wszystko polityczna refleksja, która dokonała się na Dworze Królów Katolickich w odniesieniu do osobowości prawnej i traktowania, na jakie zasługiwali osadnicy amerykańscy, była jak na tamte czasy bardzo zaawansowana, do tego stopnia, iż niektóre z jej postulatów zostały wzięte pod uwagę przy opracowywaniu Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 roku.
Krzysztof Kolumb był zdobywcą, który jako ultrareligijny ubiegał się o prawa Kastylii wpojone przez królową Izabelę Katolicką wszystkim jej wiernym, na mocy których tubylcy nie byli niewolnikami, ale poddanymi Korony i tak też byli traktowani. Ponadto kolonizacja hiszpańska sprowadziła do Ameryki pierwszy uniwersytet, zlokalizowany w Santo Domingo w 1551 roku. Wnosząc w ten sposób kulturę do rozwoju rdzennej ludności i nowych ludów Korony.
.svg.png)
O NIEPUBLIKOWANYM HERBIE HERBU KRZYSZTOFA KOLUMB.
W niepublikowanym rękopisie, znalezionym w bibliotece madryckiej w 1950 roku, którego właścicielem, Kolekcja Herbów i Herbów Indii i którego autorem, Fernando Martínez de Huete (urzędnik Rady Indii w połowie i pod koniec XVIII wieku, autor cenionych dzieł historycznych i geograficznych.), ukazuje się nam niepublikowany fragment herbu Krzysztofa Kolumba, odmienny od tego, który znaliśmy do dzisiaj. Ale najpierw zróbmy małe wprowadzenie na temat herbu Krzysztofa Kolumba.
Dokument, w którym Królowie Katoliccy przyznają Kolumbowi jego herb, trafia do prywatnej sprzedaży
Galeria sztuki Ansorena (Madryt) wystawiła na aukcji oryginalny dokument, w którym Królowie Katoliccy przyznają odkrywcy Ameryki, Krzysztofowi Kolumbowi, herb, ponieważ nie osiągnął on kwoty, o którą prosiła rodzina, dokument trafił na sprzedaż prywatną.
ondacero.es
Madryt
18.12.2018 06:00
Dokument, w którym Królowie Katoliccy przekazują herb Krzysztofowi Kolumbowi | Carlota Colón de Carvajal
Liczący 525 lat dokument trafił do prywatnej sprzedaży z szacunkową ceną 1 250 000 i 1 550 000 euro. Przedstawiał zamek, lwa, kilka wysp, kilka kotwic, a także stary herb jego rodziny, tarczę, która kilkadziesiąt lat później została ozdobiona mottem lub legendą: "A Castilla y a León Nuevo Mundo dio Colón" lub "Por Castilla y por León Nuevo Mundo encontró Colón".
Nadanie tego przywileju nastąpiło po powrocie odkrywcy z jego pierwszej podróży do Ameryki, w Barcelonie pod koniec wiosny 1493 roku. Dokument został napisany na pergaminie o wymiarach 275 x 435 mm i przedstawia w jego centralnej części polichromowaną tarczę, co w tamtych czasach było bardzo niezwykłe. Do tej pory rękopis był przechowywany przez rodzinę, jak napisał Kolumb w swoim testamencie z 1497 roku, a więc był częścią archiwum książąt Veragua, tytułu nadanego przez Karola I Hiszpańskiego i V Niemieckiego Luisowi Colónowi de Toledo, wnukowi admirała, w 1537 roku
Liczący 525 lat dokument trafił do prywatnej sprzedaży z szacunkową ceną 1 250 000 i 1 550 000 euro. Przedstawiał zamek, lwa, kilka wysp, kilka kotwic, a także stary herb jego rodziny, tarczę, która kilkadziesiąt lat później została ozdobiona mottem lub legendą: "A Castilla y a León Nuevo Mundo dio Colón" lub "Por Castilla y por León Nuevo Mundo encontró Colón".
Nadanie tego przywileju nastąpiło po powrocie odkrywcy z jego pierwszej podróży do Ameryki, w Barcelonie pod koniec wiosny 1493 roku. Dokument został napisany na pergaminie o wymiarach 275 x 435 mm i przedstawia w jego centralnej części polichromowaną tarczę, co w tamtych czasach było bardzo niezwykłe. Do tej pory rękopis był przechowywany przez rodzinę, jak napisał Kolumb w swoim testamencie z 1497 roku, a więc był częścią archiwum książąt Veragua, tytułu nadanego przez Karola I Hiszpańskiego i V Niemieckiego Luisowi Colónowi de Toledo, wnukowi admirała, w 1537 roku
Herb Krzysztofa Kolumba | CCC | ondacero.es
Jak wyjaśnia historyk i potomek odkrywcy, Anunciada Colón de Carvajal Gorosábel, dokument ten jest częścią tajemnic biografii Krzysztofa Kolumba. w tej chwili tajemnica dotycząca jego rodziny jest utrzymywana przy życiu: jakie było jego pochodzenie? Skąd wziął się herb rodowy, na który powołują się Królowie Katoliccy w tym przywileju? Czy możesz udzielić jakichś wskazówek co do jego prawdziwego pochodzenia?
Obecnie dyskusja na ten temat jest przez cały czas otwarta. Nie ma zatem zgody co do jego narodowości ani co do środowiska społecznego jego rodziny. Czy był synem zgrzeblarzy wełny? Czy pochodził z rodziny nawigatorów, a choćby miał przodków admirałów? Ta ostatnia informacja pochodzi od samego Kolumba, co powtórzył jego drugi syn, Hernando Colón, w biografii, którą napisał o swoim ojcu. Mimo wszystko bibliografia na ten temat wciąż się powiększa i nie wydaje się, aby kryteria były jednomyślne: narodowości przypisywane Kolumbowi są wielorakie, z różnych miast w tej chwili włoskich (Genua, Cucaro, Saona, ...), hiszpańskich (z Ibizy, Majorki, Barcelony, Pontevedry, Guadalajary, ...), portugalskich, greckich, korsykańskich, a choćby amerykańskich.
Możemy Państwa zapewnić, iż mamy do czynienia z bardzo cennym nabytkiem dla samego Krzysztofa Kolumba. Między 1492 a 1506 rokiem, w którym zmarł zmarł, upłynęło 14 lat, podczas których poświęcił jak najwięcej na eksplorację nowych ziem (należy pominąć okresy chorób, które w sumie sumują się do kilku lat); nie nabywał majątku, zajmował się jedynie konserwacją swoich dokumentów i książek, głównej spuścizny, którą chciał przekazać swoim synom: Diego i Hernando.
Z tego powodu, a także ze względu na niepewność związaną z zabraniem ich ze sobą, zdecydował się powierzyć ich opiekę wielkiemu przyjacielowi, bratu Gasparowi Gorricio, mnichowi z klasztoru jaskiń w Sewilli, który od 1500 roku trzymał je we własnej celi. Była to niewątpliwie mądra decyzja, ponieważ w tamtych latach nie było bezpieczniejszego miejsca, tak jak dziś byłby to sejf banku. To zamiłowanie do papierów i nauk faworyzowanych przez książki miało wielki wpływ na jego syna Hernando Colóna, który poświęcił większość swojego życia na gromadzenie najważniejszej prywatnej biblioteki w Europie, której część zbiorów jest zachowana, tworząc Bibliotekę Colombina w Sewilli.
Najnowsze kontrowersje: oskarżenia Kolumba o ludobójstwo
W XXI wieku na różnych szerokościach geograficznych Ameryki pojawiły się teorie, w których Krzysztof Kolumb jest odpowiedzialny za spadek populacji tubylczej, który nastąpił dziesięciolecia, a choćby wieki po jego śmierci. Pamiętną datą był 12 października 1492 roku, kiedy to 90 ludzi na pokładzie trzech statków dotarło do Nowego Kontynentu po trzech miesiącach żeglugi.
Czytając opowieści i kroniki z tamtych lat, łatwo zauważyć, iż mentalność i zwyczaje były bardzo różne. W ciągu ponad 500 lat, które nas dzielą, świat ewoluował społecznie i politycznie, tak iż nie można oceniać człowieczeństwa w tych dwóch momentach według tych samych kryteriów. Mimo wszystko polityczna refleksja, która dokonała się na Dworze Królów Katolickich w odniesieniu do osobowości prawnej i traktowania, na jakie zasługiwali osadnicy amerykańscy, była jak na tamte czasy bardzo zaawansowana, do tego stopnia, iż niektóre z jej postulatów zostały wzięte pod uwagę przy opracowywaniu Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 roku.
Krzysztof Kolumb był zdobywcą, który jako ultrareligijny ubiegał się o prawa Kastylii wpojone przez królową Izabelę Katolicką wszystkim jej wiernym, na mocy których tubylcy nie byli niewolnikami, ale poddanymi Korony i tak też byli traktowani. Ponadto kolonizacja hiszpańska sprowadziła do Ameryki pierwszy uniwersytet, zlokalizowany w Santo Domingo w 1551 roku. Wnosząc w ten sposób kulturę do rozwoju rdzennej ludności i nowych ludów Korony.
Współczesna wersja herbu Kolumba.
Opis pierwszej wersji herbu ze strony: canalpatrimonio.com
Jest to oryginalny dokument, jedyne przedstawienie pierwszego herbu Krzysztofa Kolumba, dokumentu o dużej wartości historycznej, który był strzeżony przez rodzinę admirała, jak napisał odkrywca w swoim testamencie z 1497 roku.
Dokument jest oryginalnym rękopisem, który został wydany na pergaminie owczym o wymiarach 275 x 435 milimetrów z łodygą o szerokości 43 milimetrów, z której środkowej części zwisają brązowo-zielone wstążki, na których znajdowała się brakująca ołowiana pieczęć walidacji.
W centralnej części tekstu zarezerwowana jest główna przestrzeń, w której wykonany jest herb w technice polichromii, podzielony na pięć części.
W prawej górnej części znajduje się zamek w kolorze złotym (dla królestwa Kastylii), na białym brzegu, a w lewej górnej części biały szalejący lew (dla królestwa León).
U dołu po prawej stronie znajduje się ikonografia wysp i masy lądowej reprezentującej wyspy i kontynent Nowego Świata, w złocie na falach morskich.
A dolna lewa część jest podzielona na dwie części, w jednej górnej części znajduje się pięć kotwic w kolorze złotym przez Admiralicję, a poniżej ramiona przedstawione w kolorze czerwonym na złotym tle z niebieską opaską.
Na dokumencie widoczne są starożytne fałdy, które odpowiadają drewnianej skrzyni, w której był pierwotnie przechowywany. Tekst otaczający herb można uznać za niepublikowany, zdaniem Lópeza Serrano, ponieważ historycy nie mieli dostępu do tego dokumentu, który pozostał ze spadkobiercami przez 500 lat.
"Królewski Oryginał Zaopatrzenia dwukrotnie wyjechał poza Hiszpanię na wystawy; jeden z nich w 1893 r. w Chicago, a drugi w 1976 r. w Waszyngtonie. Ale historycy i badacze nie mieli bezpośredniego dostępu do oryginalnego dokumentu, a jedynie do tekstu, o którym mowa w rejestrze przywilejów w Księdze Cédulasa, autorstwa Fernándeza Álvareza de Toledo" – przekonuje specjalista. Rodzaj zapisu, który był przechowywany na temat praw i przywilejów przyznanych przez Królów Katolickich, który znajduje się w Archiwum Indii.
Pismo manuskryptu jest pismem przywilejów z XV wieku, o wielkiej doskonałości i regularności, małymi literami, z poprawnym użyciem wielkich liter, kilkoma linkami i skrótami. Dokument nadający herb Krzysztofowi Kolumbowi znalazł się w Archiwum Książąt Veragua, a w tej chwili należy do ich potomków. Obecnie, do czasu aukcji, przechowywany jest w sejfie w Domu Aukcyjnym.
ZDJĘCIA: Jedyne przedstawienie pierwszego herbu Krzysztofa Kolumba, niepublikowanego do tej pory dokumentu na pergaminie welinowym, zostanie wystawione na aukcji 17 grudnia o wartości od 1,25 miliona do 1,5 miliona.
za cristobal-colon.com:
w tekście oryginalnym - czynne linki do podstron
O NIEPUBLIKOWANYM HERBIE HERBU KRZYSZTOFA KOLUMB.
W niepublikowanym rękopisie, znalezionym w bibliotece madryckiej w 1950 roku, którego właścicielem, Kolekcja Herbów i Herbów Indii i którego autorem, Fernando Martínez de Huete (urzędnik Rady Indii w połowie i pod koniec XVIII wieku, autor cenionych dzieł historycznych i geograficznych.), ukazuje się nam niepublikowany fragment herbu Krzysztofa Kolumba, odmienny od tego, który znaliśmy do dzisiaj. Ale najpierw zróbmy małe wprowadzenie na temat herbu Krzysztofa Kolumba.
Jeśli chodzi o część odnoszącą się do herbu Kolumba,
mamy jednego z badaczy tezy o kolonializmie galicyjskim, Manuela Dovala, w jednym ze swoich artykułów, w którym stwierdza, iż Krzysztof Kolumb i Pedro Álvarez de Sotomayor używali tego samego herbu.
MODYFIKACJA HERBU KRZYSZTOFA KOLUMBA
Wcześniej niż można się było spodziewać, herb nadany przez królów został zmodyfikowany przez ich potomków, Diego i Hernando Colónów.
Chociaż modyfikacje te zostały dokonane "motu proprio", w 1502 roku w publikacji "Księgi przywilejów" (księgi, która została wydana w celu obrony praw admirała jako odkrywcy nowych lądów) na okładce wydrukowano nowy herb.
Przedstawia to następujące różnice w stosunku do oficjalnego herbu:
- herb pierwszej i drugiej ćwiartki został zmodyfikowany tak, aby reprezentował herb Kastylii i Leónu, - wyspy trzeciej ćwiartki zostały zmodyfikowane poprzez towarzyszenie im spiczastym "lądem stałym", w celu dodania nowych ziem kontynentalnych już odkrytych, a
- w czwartej ćwiartce umieszczono pięć kotwic, aby podkreślić jego godność jako admirała. ale nie w prawo, ale leżąc po prawej;
Prymitywne uzbrojenie, to, które "zwykli mieć" zgodnie z dekretem królewskim, przeniesiono do niższego "wejścia". [chodzi o pierwszy herb - wciśnięto go na samym spodzie, z czasem usunięto z herbu - MS]
Jeśli chodzi o 5 kotwic,
możemy zinterpretować, gdy Krzysztof Kolumb relacjonuje:
«... Nie jestem pierwszym admirałem",
co jest odzwierciedleniem faktu, iż jego przodkowie byli admirałami, a sam Kolumb był piątym admirałem. [to niewłaściwa interpretacja - MS]
Podobnie mamy interpretację innego badacza galicyjskiej tezy kolonialnej, Alfonsa Philippota, gdzie eksponuje on przodków rodziny Pedro Álvareza de Sotomayora (licząc samego Pedro), identyfikując również pięciu admirałów.
Inny badacz tej samej tezy , Antonio Pedro de Sottomayor, również przedstawia argumenty na temat przodków admirała Pedro Álvareza de Sotomayora, w artykułach: Nie jestem pierwszym admirałem 1- 4
HERB MIASTA SOTOMAYOR
Cristóbal de Sotomayor, jeden z synów Pedro Álvareza de Sotomayor, o którym wiemy, iż służył Katolickim Monarchom (niektórzy z jego braci również służyli na dworze), był jednym z tych, którzy przybyli do Indii z Diego Kolumbem i który, wielu uważa, iż był tym, który miał najwięcej "przywilejów" i "mocy" w Indiach. wraz z wicekrólem Diego Colónem, gdzie założył pierwsze miasto w Sitio de la Aguada, o nazwie Villa de Sotomayor.Uważa się, iż gdzieś w tym rejonie wylądował Kolumb w 1493 roku podczas swojej drugiej wyprawy do Nowego Świata.
Willa de Sotomayor istniała tylko jeden rok, gdyż w 1511 roku została zaatakowana i spalona, a wszyscy jej mieszkańcy zostali zabici przez Indian z tego regionu, z wyjątkiem ciężko rannego tłumacza Juana Gonzálesa. Mimo to miasteczko Sotomayor powstało z popiołów, w tym samym miejscu, nie raz, ale wiele razy.
W tym samym roku 1511 król Ferdynand nakazał wybudowanie klasztoru na wyspie San Juan Bautista, który dał początek Ermitażowi Espinar. Następnie nazwa Villa de Sotomayor została zmieniona na San Francisco de Asís de la Aguada, ponieważ zakonnicy, którzy przybyli, aby ufundować klasztor, byli franciszkanami. Prace ukończono w 1516 roku. Trzynaście lat później, w 1529 roku, Indianie zabili zakonników i spalili pustelnię, a ich krew była pierwszą męczeńską krwią Portoryko, a być może całego Nowego Świata. Trzy lata przed wydarzeniem, o którym mowa w poprzednim akapicie, w 1526 roku, król Karol I założył dekretem królewskim stałe miasto Aguada.
W herbie miasta Sotomayor obserwujemy, również w odniesieniu do morza, statki i/lub karawele, których liczba jest taka sama, jak w przypadku pięciu kotwic herbu Krzysztofa Kolumba:
Pierwsza ćwiartka przedstawia nam żółtego bohío lub caney ze złotą koroną na niebieskim tle. Symbole te reprezentują rdzenną władzę wyspy Portoryko. Główny kacyk Borinquén, Agueybaná, miał swoje Yucayeke, czyli miasto w regionie Guánica. Ten warunek sprawił, iż region ten stał się rdzenną stolicą wyspy.
W drugiej ćwiartce pojawia się herb gałęzi Ponce de León w Portoryko, purpurowy szalejący lew na srebrnym tle, aby utrwalić pamięć o Don Juanie Ponce de León, pierwszym kolonizatorze i gubernatorze. W sierpniu 1508 roku zszedł na ląd w zatoce Guánica, gdzie znajdowała się rdzenna wioska Agueybaná.
Trzecia ćwiartka pokazuje nam herb szlacheckiej i bardzo starej rodziny Sotomayor. Srebrne pole z trzema paskami w kratkę gules i złoto (czerwone i żółte), z których każdy ładowany był sobolowym pasem. Don Cristóbal de Sotomayor zamieszkał w regionie Guánica i założył prymitywne miasto Guánica w 1510 roku, które nazwał Villa Tavera lub Tábora na cześć swojej matki, hrabiny Camiña. Akt ten był pierwszym hołdem złożonym matce w Portoryko. Tu spotkał go fatalny skutek, który kosztował go życie, indyjska Guanina i jej towarzysze z rąk Indian.
Czwarta ćwiartka przedstawia nam wielką zatokę Guánica, niebieskie i złote fale reprezentujące fale morskie i piaski plaż.
Na dole znajdują się dwie zielone rasy trzciny cukrowej, symbol przemysłu cukrowniczego.
Wieńcząca herb mamy ścienną koronę trzech wież, będące insygniami miejskimi miasta. Ma złoty kolor, pokazuje nam siedem okien pomalowanych na niebiesko, reprezentujących dzielnice w momencie jego powstania. W przeszłości główne miasta były chronione murami, które reprezentowały unię między ich mieszkańcami i ich wspólną obronę.
TAJNE ARCHIWUM
Jeśli chodzi o temat, który nas dotyczy, to na niepublikowanej części herbu Krzysztofa Kolumba, innej niż ta, która została nam oficjalnie pokazana do dnia dzisiejszego, mamy, jak powiedzieliśmy wcześniej, to, co Fernando Martinez de Huete (XVIII wiek) przeprowadził, dla utworzenia Archiwum Indii;Ferdynand gromadzi archiwalia, rękopisy itd. z poprzednich wieków, które były częścią m.in. tajnego archiwum.
Instytucja równie ważna jak Rada Indii, gdzie od 1636 r. na mocy rozporządzeń królewskich utworzono tajne archiwum, w którym przechowywano nie tylko dokumenty wydawane i otrzymywane dla rządu i administracji za granicą, ale także wszystkie te rękopisy i druki, które zostały spisane Albo też pisano je w przyszłości na temat spraw Indii, aby jak najprędzej znaleźć wszelkie żądane informacje na temat tak ważnych terytoriów.
Ale jakie było prawdziwe pochodzenie tego archiwum, jak doszło do tego, iż nabrało tak osobliwej fizjonomii, jaką wartość nadawali mu współcześni, jakie było jego efektywne wykorzystanie i powiększanie jego zbiorów.
Pierwsze wiadomości o istnieniu tajnego archiwum, w którym przechowywano dokumenty sporządzone i otrzymane przez Radę Indii w ramach wykonywania jej funkcji, pochodzą z roku 1571 i z wydanych w tym dniu rozporządzeń dotyczących rządu i funkcjonowania tak ważnej instytucji.
Na nowe rozporządzenia musimy poczekać do 1636 roku, które rozszerzyły normalizację działania i celu tajnego archiwum.
Główne świadectwo, jakie posiadamy w tym względzie, pochodzi od Baltasara de Tobar, agenta fiskalnego Rady w 1683 r., odpowiedzialnego za zlokalizowanie i usystematyzowanie w zestawieniu bulli wydanych dla Indii zachowanych w tej instytucji. Efektem jego pracy było słynne Compendium Bulario Indico, ukończone w 1694 r., a w tej chwili redagowane przez M. Gutierresa de Arce, wraz z innymi dokumentami dotyczącymi jego osoby. Dzięki nim wiemy, iż Baltasar de Tobar organizował i konsultował się w celu opracowania swojej komisji nie tylko tajnego archiwum Rady Indii, ale także innych zachowanych tam zbiorów dokumentów, które niewątpliwie powstały w Sekretariatach Peru i Nowej Hiszpanii wraz z przetworzonymi przez nie dokumentami.
Co się tyczy tajnego archiwum, to kilkakrotnie proponowano różne osoby do objęcia stanowiska archiwisty-bibliotekarza, o którym mowa w rozporządzeniach z 1636 r., jednak uchwała w żadnym momencie nie była przychylna. Istnienie archiwów w Sekretariatach i niedostatek zbiorów dokumentacyjnych o znaczeniu w tajemnicy uniemożliwiły uregulowanie archiwum, które w połowie stulecia, jak dowodzi inwentaryzacja jego zbiorów dokonana w 1766 r., stała się istotną biblioteką amerykańską, składającą się z ponad trzystu dzieł drukowanych i rękopiśmiennych.
Niewielka wartość, jaką współcześni przywiązywali do tak cennych zbiorów, jest wyraźnie widoczna w powtarzających się raportach, które sekretarze, prokuratorzy, a choćby archiwiści Rady wydawali za każdym razem, gdy proponowano ich uporządkowanie i ostateczne ukonstytuowanie.
Stało się tak na przykład, gdy w 1785 roku Fernando Martínez de Huete, ówczesny urzędnik Sekretariatu Peru, zaproponował mu stanowisko archiwisty-bibliotekarza tajemnicy ze względu na swoje zasługi.
Pięć lat później, w 1789 roku, różne raporty odrzuciły jego propozycję. Jego stanowisko, już w tym czasie jako archiwisty Sekretariatu, uniemożliwiało mu wykonywanie innej pracy w administracji, oprócz zasadniczo bibliograficznej zawartości tajnego archiwum, zredukowanej, zgodnie ze sprawozdaniem ministra-archiwisty Juana Antonio de la Cerda, do dużej szafy, w której wiele drukowanych książek, medali, druków, monet jest konserwowanych bez użycia metod. Bez indeksu czy przewodnika do jego zarządzania, czyniło to, jego zdaniem, zbędne było mianowanie osoby związanej z tym ośrodkiem.
FERNANDO MARTÍNEZ DE HUETE
Fernando Martínez de Huete, wstąpił jako dwunasty urzędnik Sekretariatu Peru w 1778 roku, po tym jak został powołany przez Radę do różnych komisji, takich jak układanie dokumentów i tworzenie inwentarza notariusza Izby, który sporządził około 1770 roku.
Był człowiekiem ściśle związanym z indyjskimi archiwami i dokumentacją.
Wiemy, iż w 1761 r. uporządkował archiwum klasztoru San Ildefonso de las Trinitarias Descalzas del Rincón de Soto, ponieważ w 1778 r., jako urzędnik Głównego Urzędu Rachunkowego Ogólnych Dochodów Królestwa, otrzymał zlecenie udania się do Sewilli w celu rozpoznania zachowanych w tym mieście dokumentów Indii. Później, w 1781 r., nie porzucając kariery biurokratycznej, książę Villahermosa mianował go archiwistą swojego domu i stanów, a w 1786 r. osiągnął stanowisko archiwisty w Sekretariacie Peru.
NIEPUBLIKOWANY HERB TARCZA KRZYSZTOFA KOLUMBA
W jednym z rękopisów zdobytych przez Fernando Martíneza de Huete, Kolekcji Herbów i Herbów, co ciekawe, w odniesieniu do herbu Krzysztofa Kolumba, znajdujemy, co następuje:
Jeśli skupimy się na części herbowej Krzysztofa Kolumba,
KONKLUZJA
Gdyby Krzysztof Kolumb był naprawdę Pedro Álvarez de Sotomayor, to czy ten herb mógłby być jednym z tych zaproponowanych przez samego Krzysztofa Kolumba, czy też potomków, którzy wycofają się z tego, że, słowami jego syna Ferdynanda Kolumba, z:
"... TYM BARDZIEJ CHCIAŁ, ABY JEGO OJCZYZNA I POCHODZENIE BYŁY MNIEJ PEWNE I ZNANE."?
BIBLIOGRAFIA:
patrz linki
Teoria Kolumb-Madruga
Pod koniec XIX wieku hiszpański pisarz García de la Riega wysunął teorię, iż Krzysztof Kolumb był pochodzenia galicyjskiego. Chociaż teoria ta była przez krótki czas popularna, pod koniec XX wieku popadła w niełaskę. Jednak w ostatnich latach zaproponowano, iż Pedro Madruga i Krzysztof Kolumb to ta sama osoba.
Zgodnie z tą teorią, Madruga nie zmarł w 1486 roku, ale zmienił tożsamość, aby ukryć pakt między jego dawnymi wrogami, monarchami katolickimi, a nim samym.
Teza ta opiera się na kilku liniach dowodowych: takich jak
Kolumb nazywający cechy wybrzeża Indii Zachodnich nazwami ponad 100 miejscowości ujścia rzeki Pontevedra (w pobliżu Soutomaior w Galicji); oraz
podobieństwo pisma Kolumba i Pedro Madruga.
Jednym z argumentów przeciwko jest testament sporządzony w 1491 roku przez Alvaro de Sotomayora, najstarszego syna Pedro Madrugi.
W dokumencie tym Álvaro stwierdza, iż "kości moich rodziców [...] Został pochowany w kaplicy S. Obispo D. Juana w kościele katedralnym Tuy", chociaż dokument ten sugeruje, iż Pedro Madruga zmarł w 1491 roku, a nie w 1486 roku.
.ondacero.es/noticias/sociedad/subastan-documento-que-reyes-catolicos-otorgan-colon-escudo-armas_201812145c1382410cf22c1749c1cd00.html
Blazonowanie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kolumb (rodzina) – Wikipedia, wolna encyklopedia
canalpatrimonio.com/sale-subasta-el-documento-original-con-el-escudo-de-armas-de-colon/
cristobal-colon.com/sobre-armas-ineditas-del-escudo-de-cristobal-colon/
