China: Economy in Q1-Q3 2023

chiny24.com 1 year ago

Obraz sytuacji gospodarczej Chin po trzech kwartałach bieżącego roku znacznie odbiega od tego, jak go przedstawiają media zagraniczne. A adekwatnie jak interpretują oficjalne dane.

W okresie od stycznia do końca września 2023 roku gospodarka globalna, a zatem i chińska funkcjonowała w złożonych warunkach międzynarodowych. W tym samym czasie Chiny stanęły przed wewnętrznymi wyzwaniami związanymi ze spowolnieniem gospodarczym, a co za tym idzie działaniami mającymi na celu zwiększenie popytu krajowego, zwiększenie zaufania do rynku i zapobieganie ryzyku.

W tym kontekście widać wyraźnie, iż gospodarka chińska powoli, ale konsekwentnie odzyskiwała wigor, produkcja (największy, najważniejszy segment chińskiej gospodarki) i podaż stale rosły, popyt rynkowy zwiększał się, malało bezrobocie i ceny.

I tak (dane za trzy kwartały, jeżeli nie określono inaczej):

– PKB Chin w tym okresie wzrósł o 5,2% rok do roku (r/r), przy czym

- w I kw. wzrost o 4,5% r/r,
- w II kw. wzrost o 6,3% r/r,
- w III kw. wzrost o 4,9% r/r.

Osiągniecie wyznaczonego całorocznego celu wzrostu PKB o 5% wydaje się zatem niezagrożone. Dla porównania: gospodarka amerykańska ma w tym roku wzrosnąć o 2,0~2,3%, a gospodarka Unii Europejskiej o 1~1,2%.

– Produkcja przemysłowa Chin wzrosła o +4% r/r, we wrześniu o 4,5% r/r.

– Usługi wzrosły o 6,0% r/r.

– Sprzedaż/konsumpcja: wzrost o 6,8% r/r – wciąż niewystarczający, by stanowić istotny motor dla całej gospodarki państwa.

– Inwestycje w środki trwałe wzrosły o 3,1% r/r, w sektorze infrastruktury o 6,2% r/r, w sektorze zaawansowanych technologii o 11,4% r/r. Jednocześnie odnotowano spadek w sektorze nieruchomości (-9,1% r/r).

Rozwiązanie problemów nabrzmiałych w tym sektorze przez lata nie nastąpi szybko. Będzie to proces długotrwały. I tu przypomnimy o udziale sektora nieruchomości w całości gospodarki chińskiej, zwłaszcza w porównaniu z sektorem produkcyjnym:

– Handel zagraniczny wychodzi z dołka w jaki wpadł w połowie roku. Ale wciąż jest w strefie spadkowej, choć trend ulega stopniowej zmianie. W okresie I-IX br. wielkość zagranicznej wymiany handlowej Chin ze światem zmalała o 0,2% r/r. Wiele wskazuje na to, iż z końcem roku chiński handel zagraniczny wejdzie w strefę wzrostu.

– Ceny konsumpcyjne (CPI – wskaźnik inflacji) wzrosły o 0,4% r/r. Zagrożenie deflacją wciąż istnieje, choć od dwóch miesięcy nie notuje się jej. Wystąpiła tylko w lipcu. We wrześniu inflacja (CPI) wynosiła 0,0% r/r. W planach gospodarczych na 2023 rok zakładano wzrost inflacji do 3%.

– Ceny fabryczne/produkcyjne znajdują się wciąż w strefie ujemnej – w trzech pierwszych kwartałach br. PPI miało wartość – 3,1% r/r, co oznacza dekoniunkturę w sektorze wytwórczym. Największy spadek cen producentów odnotowano w czerwcu (-5,4% r/r). Od tego momentu ceny rosną. We wrześniu PPI miało wartość -3,6% r/r.

– Bezrobocie w miastach średnio za trzy kwartały wynosiło 5,3%. We wrześniu 5,0%. Średnio tygodniowy czas pracy osób zatrudnionych w przedsiębiorstwach w kraju wyniósł 48,8 godzin. Pod koniec trzeciego kwartału łączna liczba robotników migrujących (pracujących poza stałym miejscem zameldowania) wyniosła 187,74 mln, co oznacza wzrost o 2,8% r/r.

– Rośnie dochód rozporządzalny na mieszkańca. W omawianym okresie 9 miesięcy średnio wynosił 29 398 RMB (ok. 16 993 PLN) i to jest wzrost o 6,3% r/r. Dla mieszkańca miasta wyniósł 39 428 RMB (ok. 22 796 PLN) i zwiększył się o 5,2% r/r, a dla mieszkańca wsi 15 705 RMB (ok. 9 080 PLN) i rósł szybciej, bo o 7,2% r/r. Jednak to wciąż ogromny dystans pomiędzy mieszkańcami miast i wsi. Aktualnie na chińskiej wsi dochód rozporządzalny jest 2,5 raza mniejszy niż ten uzyskiwany przez mieszkańców miast. To wielki wyzwanie dla rządzących. Wprawdzie w Chinach udało się zwyciężyć z biedą, ale wciąż żyje tu ogromna populacja (ok. 600 milionów) ludzi o niskich dochodach (poniżej 1000 RMB, czyli ok. 580 PLN).

Państwowe Biuro Statystyczne, pomimo odnotowywanego ożywienia, ostrzega przed presją ze strony mało optymistycznego i skomplikowanego otoczenia zewnętrznego, wzmocnioną słabym popytem w kraju. Postuluje na rzecz zwiększenia wysiłków na rzecz skonsolidowania podstaw odbicia gospodarczego.

Czy powyższe dane potwierdzają przekonanie wszechobecne również w polskich mediach, iż Chiny stoją na krawędzie gospodarczego upadku? Chiny przeżywają trudności gospodarcze, wewnętrzne, jak i zewnętrzne, ale chyba nie są one poważniejsze, niż te, których doświadczają gospodarki europejskie (w tym polska), czy państw szeroko pojętego Zachodu (z Australią, Japonią, czy Koreą Południową).

Źródła: