Ograniczenie królestwa Chrystusa tylko do świata niewidzialnego byłoby sprzeczne z Pismem Świętym. Królestwo Chrystusa musi być realizowane już na ziemi. On naprawdę jest Królem królów. Mówił o tym biskup Athanasius Schneider do uczestników XXII Kongresu Konserwatywnego.
Kongres Konserwatywny jest organizowany cyklicznie od ponad dwóch dekad przez Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi. W ubiegłym roku biskup Athanasius Schneider z kazachskiej Astany otrzymał Nagrodę imienia Patrona tej organizacji. W tym roku wygłosił do uczestników kolejnej edycji kongresu przemówienie o Królowaniu Chrystusa.
„Jezus Chrystus jest Królem Królów i Panem Panów. Taka jest prawda naszej wiary” – powiedział biskup.
„Królestwo Chrystusa odnosi się nie tylko do życia wiecznego, ale musi być realizowane już na ziemi. Gdyby tak nie było, nie byłby On naprawdę Królem królów, ani narody i ludzie na ziemi nie byliby Jego dziedzictwem, a Chrystus byłby tylko w połowie królem, zaś prawda Jego wcielenia nie obejmowałaby wszystkich realiów ludzkości” – podkreślił.
„Ograniczenie królestwa Chrystusa jedynie do świata niewidzialnego i wiecznego byłoby sprzeczne z licznymi i wyraźnymi stwierdzeniami w Piśmie Świętym, z niezmiennym rozumieniem Kościoła przez około dwóch tysięcy lat. Byłoby to okaleczeniem pełnej prawdy o Wcieleniu. Sam wcielony Bóg uroczyście ogłosił bowiem wszem i wobec, iż wszelka władza została Mu dana w niebie i na ziemi. Królestwo Jezusa Chrystusa jest jedynym królestwem, które naprawdę wyzwala ludzi. Uwalnia człowieka od różnych form niewolnictwa, a najgorszą z nich jest niewolnictwo grzechu” – wyjaśnił hierarcha.
Mówca zwrócił też uwagę na siłę bezbożnej rewolucji, która usiłuje wyrugować Chrystusa i Kościół z życia publicznego.
„Pierwsza polityczna próba takiego wykluczenia Chrystusa Króla miała miejsce w historii już podczas francuskiej rewolucji masońskiej. Cały region Francji w tamtym czasie, mieszkańcy Wandei, zaprotestowali i uznali Królewskie Serce Chrystusa za swojego Króla podejmując uzasadnioną samoobronę. Kosztowało to życie setki tysięcy ludzi, którzy stali się pierwszymi męczennikami Chrystusa Króla w czasach nowożytnych” – powiedział.
„Innym godnym uwagi przykładem były tysiące katolików, którzy zginęli tym razem z rąk masońskiej dyktatury w Meksyku w XX wieku, z powodu swojej wierności Chrystusowi Królowi. Ich charakterystycznym okrzykiem było: «niech żyje Chrystus Król», «viva Cristo Rey!». To zarazem wyznanie wiary, rodzaj hasła i ostatnia modlitwa na ich ustach w chwili męczeństwa” – dodał biskup.
„Niech wszyscy katolicy naszych czasów, począwszy od papieża, a skończywszy na najpokorniejszych i najsłabszych członkach Kościoła, gorliwie pracują poprzez słowa, uczynki, modlitwy i cierpienia na rzecz ustanowienia społecznego i powszechnego królestwa Chrystusa. Niech żyje Chrystus Król!” – wezwał na koniec.
Poniżej prezentujemy całość przesłania JE ks. bp. Athanasiusa Schneidera.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Drodzy uczestnicy Kongresu Konserwatywnego zorganizowanego przez Stowarzyszenie ks. Piotra Skargi, Jezus Chrystus jest Królem Królów i Panem Panów. Taka jest prawda naszej wiary. Jezus Chrystus, wcielony Bóg i Zbawiciel świata, jest prawdziwym Królem. Sam wyznał tę prawdę w obliczu swojej zbawczej śmierci na krzyżu. Ogłosił ją przed Piłatem, czyli przed przedstawicielem ówczesnej władzy, pogańskiego i niewierzącego świata. Powiedział: „Tak, jestem królem”. A przed wstąpieniem do nieba Chrystus uroczyście powtórzył: „dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi”. Królestwo Chrystusa odnosi się nie tylko do życia wiecznego, ale musi być realizowane już na ziemi. Gdyby tak nie było, nie byłby On naprawdę Królem Królów, ani narody i ludzie na ziemi nie byliby Jego dziedzictwem, a Chrystus byłby tylko w połowie królem, a prawda Jego wcielenia nie obejmowałaby wszystkich realiów ludzkości.
Ograniczenie królestwa Chrystusa jedynie do świata niewidzialnego i wiecznego byłoby sprzeczne z licznymi i wyraźnymi stwierdzeniami w Piśmie Świętym, z niezmiennym rozumieniem Kościoła przez około dwóch tysięcy lat. Byłoby to okaleczeniem pełnej prawdy o Wcieleniu. Sam wcielony Bóg uroczyście ogłosił bowiem wszem i wobec, iż wszelka władza została Mu dana w niebie i na ziemi. Królestwo Jezusa Chrystusa jest jedynym królestwem, które naprawdę wyzwala ludzi. Uwalnia człowieka od różnych form niewolnictwa, a najgorszą z nich jest niewolnictwo grzechu.
To niewolnictwo jest najbardziej okrutne i niebezpieczne, ponieważ przykuwa rozum człowieka do błędu, zaś wolę człowieka do zła, a ostatecznie do nienawiści. Każdy człowiek i każde społeczeństwo ludzkie zostały stworzone w celu przyjęcia Chrystusa jako swojego króla. Zamiast tego grzeszni ludzie oraz pozbawione wiary społeczności ludzkie i polityczne głoszą, podobnie jak żydowscy arcykapłani i faryzeusze przed Piłatem: „nie ma dla nas innego króla poza Cezarem”. Każdy człowiek i każda społeczność ludzka i polityczna powinna powiedzieć coś przeciwnego: „Nie mamy innego króla poza Chrystusem”. Podczas okrutnych prześladowań chrześcijan w Meksyku przez wolnomularskie władze w latach dwudziestych XX wieku oraz przez komunistów w Hiszpanii w 1936 roku, tysiące katolików, w tym wiele dzieci i młodzieży, zgodziły się na męczeństwo, wołając: „Niech żyje Chrystus Król!” („Viva Cristo Rey!”).
W nawiązaniu do encykliki papieża Piusa XI Quas Primas, której stulecie obchodzimy w tym roku, papież Pius XII przypomniał tę samą, niezmiennie aktualną doktrynę katolicką dotyczącą społecznego i powszechnego królowania Chrystusa, stwierdzając: „Czy może być coś szlachetniejszego niż rozwinięcie chorągwi Króla przed tymi, którzy podążali i przez cały czas podążają za fałszywym sztandarem, i przywrócenie pod zwycięski sztandar krzyża tych, którzy go porzucili? Jakie serce nie zapłonie, nie zostanie porwane, by nieść pomoc na widok tak wielu braci i sióstr, którzy zbłądzili przez błąd, namiętność, pokusy i uprzedzenia, zboczyli z drogi wiary w prawdziwego Boga i stracili kontakt z radosnym i ożywczym przesłaniem Jezusa Chrystusa, który spośród żołnierzy Chrystusa, kapłanów lub świeckich, duchownych i świeckich, nie czuje się pobudzony i zachęcony do większej czujności, do bardziej zdecydowanego oporu na widok stale rosnącej rzeszy wrogów Chrystusa?”.
Jego zdaniem, głosiciele tych tendencji zaprzeczają lub w praktyce lekceważą ożywczą prawdę i wartości tkwiące w wierze w Boga i Chrystusa. Dostrzega on, iż łamią oni tablice Bożych przykazań, aby zastąpić je innymi tablicami i innymi sztandarami pozbawionymi etycznej treści Bożego objawienia, sztandarami, w których nie ma miejsca dla ducha Kazania na Górze i Krzyża Chrystusowego. To słowa papieża Piusa XII.
Słynny kardynał i apostoł królestwa Chrystusa w XIX-wiecznej Francji, kardynał Pie, powiedział następujące słowa: „Detronizacja Boga na ziemi jest zbrodnią, z którą nigdy nie możemy się pogodzić. Nigdy nie przestajemy protestować przeciwko niej. Pamiętamy ostatnie słowa, które nasz Pan skierował do swoich apostołów przed wstąpieniem do nieba: «Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi»”. Zauważcie, iż nasz Pan Bóg nie mówi: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkich ludzi, wszystkie osoby, wszystkie rodziny”. Powiedział natomiast: idźcie i nauczajcie wszystkie narody. Nie mówi po prostu: „chrzcijcie dzieci, nauczajcie katechizmu, błogosławcie małżeństwa, udzielajcie sakramentów, celebrujcie pogrzeby religijne”. Oczywiście misja, którą powierza apostołom, obejmuje wszystkie te zadania, ale obejmuje również coś więcej, ponieważ ma wymiar publiczny i społeczny. Dlatego Jezus Chrystus powiedział: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”. On jest Królem wszystkich ludzi i narodów.
Św. John Henry Newman ostrzegał przed niebezpieczeństwem w Kościele, kiedy duchowni utożsamiają Królestwo Boże z czysto ziemskim i nieuchronnym postępem, bojąc się krytyki i prześladowań ze strony świata. Kardynał Newman powiedział: „W miarę jak zrzucacie jarzmo Chrystusa, świat dzięki pewnego instynktu uznaje was i odpowiednio dobrze o was myśli. O, bracia moi, między światem a Kościołem istnieje odwieczna wrogość. Kościół głosi ustami apostoła, iż kto jest przyjacielem świata, staje się wrogiem Boga” (św. Jakub). Czyż świat nie szydzi ze wszystkiego, co jest chwalebne i dostojne w naszej świętej religii katolickiej? Kim jesteśmy, aby być traktowani lepiej niż nasz Pan i Jego Matka, Jego słudzy i Jego dzieła? Kim jesteśmy, jeżeli traktuje się nas lepiej, jeżeli nie przyjaciółmi tych, którzy traktują nas dobrze, a jednocześnie źle traktują naszego Pana Jezusa Chrystusa? O, moi drodzy bracia, bądźcie dziećmi łaski, a nie natury. Nie dajcie się zwieść temu światu, jego sofistyce i domniemaniom. Udaje on, iż jest dziełem Boga, ale w rzeczywistości pochodzi od szatana. „Ja znam owce moje”, mówi Jezus Chrystus, „a moje znają mnie i idą za mną”.
Drodzy bracia i siostry, uczestnicy tego kongresu, XX wiek naznaczony był systematycznym wykluczeniem i alienacją Chrystusa jako króla ze społeczeństwa ludzkiego przez dyktaturę ateizmu. Pierwsza polityczna próba takiego wykluczenia Chrystusa Króla, miała miejsce w historii już podczas francuskiej rewolucji masońskiej. Cały region Francji w tamtym czasie, mieszkańcy Wandei, zaprotestowali i uznali Królewskie Serce Chrystusa za swojego Króla, podejmując uzasadnioną samoobronę. Kosztowało to życie setki tysięcy ludzi, którzy stali się pierwszymi męczennikami Chrystusa Króla w czasach nowożytnych. Innym godnym uwagi przykładem były tysiące katolików, którzy zginęli, tym razem z rąk masońskiej dyktatury w Meksyku w XX wieku z powodu swojej wierności Chrystusowi Królowi. Ich charakterystycznym okrzykiem było „niech żyje Chrystus Król”, „viva Cristo Rey!”. Było to zarazem wyznanie wiary, rodzaj hasła i ostatnia modlitwa na ich ustach w chwili męczeństwa. Niech wszyscy katolicy naszych czasów, począwszy od papieża, a skończywszy na najpokorniejszych i najsłabszych członkach Kościoła, gorliwie pracują poprzez słowa, uczynki, modlitwy i cierpienia na rzecz ustanowienia społecznego i powszechnego królestwa Chrystusa. Niech żyje Chrystus Król!
PCh24.pl
Pach
