Białoruski dziennikarz
W białoruskiej telewizji pojawił się dość charyzmatyczny a do tego faktycznie lubiany przez młodzież, dziennikarz Wasyl Owsianko.
Dziennikarz ten zafascynował młodych ludzi swym luzackim podejściem, zachodnim stylem wypowiedzi oraz ogólną barwną beztroską .
Przełamał wszystkie dotychczasowe kanony sztywnego przekazu informacji w białoruskim radiu i TV.
O dziwo młodzież, która dotychczas uznawała władzę Łukaszenki jako reżim dostrzegła niezwykłe pozytywne zmiany. Uznali iż właśnie zachód dotarł do nich, a potrzeba walki z władzą wydawała się zupełnie zbędna.
Pytanie jakie tu się nasuwa, i które chcę zadać to - czy ten dziennikarz Wasyl Owsianko był prowadzony przez reżimową bezpiekę?
Pytanie jest tylko tylko retoryczne – wiadomo, iż tak – ponad wszelką wątpliwość. Na Białorusi nie ma prawa nic się wydarzyć poza czujnym okiem jednej prawdziwej władzy. Możemy jednak zadać pytania pomocnicze, typu ile to agentów bezpieki współpracowało z tym dziennikarzem skutecznie go prowadząc by osiągnąć zamierzony efekt neutralizacji zachowani wolnościowych i demokratycznych.
Efekty pracy tej grupy okazały się zaskakująco dobre, iż dawało to nowe możliwości pracy i otwierały się następne szerokie drzwi wpływu. A wyzwań było naprawdę sporo w tym odsunięcie młodzieży od cerkwi prawosławnej.
Dlatego zrodził się pomysł odebrania cerkwi, choć części jej wpływów poprzez pozbawienia monopolu na niesienie pomocy humanitarej.
Dlatego wykorzystano talenty Wasyla Owsianko i zorganizowano koncerty charytatywne angażując tabuny niczego nieświadomej młodzieży i dzieci.
A bezpieka Łukaszenki zadbała o to by wszystkie miasta, w tym oporny Witebsk zorganizowały za pieniądze miejskie kosztowne koncerty w plenerze a telewizja programu drugiego rządowej telewizji udostępniła czas antenowy, w ogromnej ilości ponad dwóch dni - za darmo .
Oczywiście takie przedsięwzięcie nigdy by nie zaistniało w Białorusi ani nie odniosło takiego sukcesu bez sprawnych oficerów bezpieki,- gotowych do realizowania choćby najtrudniejszych wyzwań współczesnej polityki.
Ten następny sukces pozwolił na organizowanie dodatkowych imprez, na których realizowano inne wartościowe zadania propagandowe by stworzyć nowoczesnego młodego Białorusina bezineresownie kochającego Łukaszenkę i Putina