Andrzejowi Dudzie – ku odwadze! Prezydent powinien się postawić

Słaby, podwładny, niesamodzielny. Lojalny partyjny urzędnik, który ma usta pełne patriotycznych banałów, ale umysł skierowany wyłącznie na potrzeby matki partii. Dziś, gdy mamy nowe rozdanie parlamentarne, Duda nie ma z tym żadnego myślowego problemu: zachowa się, jak tego partia oczekuje. Niech nikt nie ma wątpliwości! Straci czas, byle prezes, choćby przegrany i odesłany do ław opozycji, się nie gniewał…

Donald Trump nie pogodził się z przegraną w drugiej kampanii prezydenckiej i wezwał wyznawców do szturmu na Kapitol, by odzyskali dlań rzekomo skradzione wybory… Wezwał też wiceprezydenta Mike’a Pence’a, by zanegował wyniki wyborów w trzech nieprzyjaznych Trumpowi stanach, tym samym zapewniając mu drugą kadencję. I wtedy Pence, zawsze w cieniu Trumpa, podwładny, pełniący swą funkcję tylko na wszelki wypadek, powiedział donośnie: Nie! W imię amerykańskiej konstytucji, rodziny i obywateli! Pence, okazując lojalność konstytucji, stał się herosem amerykańskiej demokracji, symbolem uczciwości politycznej, stojącym ponad podziałami. Jakże przydałaby się Dudzie refleksja nad lekcją, jakiej wszystkim udzielił Pence…