6.
na tych łęgach żyją wiersze
płyną rzeczką w wielki świat
płyną pod mostami westchnień
pod mostkami dat
tutaj w lasach rosną słowa
widzę je podnosząc wzrok
ponad siebie i przed sobą
zapach rozsnuwają w krąg
jak najczulsza kantylena
jak madrygał z nut
snuje się po ziemi ziemia
blada niczym lód
tylko trzcina na pół żywa
zatopiona w śnie
waha się ale wciąż się trzyma
na lodowej krze
tutaj stoję - koryfeusz
za kulisą snów
i odkrywam piękno życia
przed bóstwem bez słów
to nie ibis ale łyska
chce przemienić mnie
moja kolej właśnie przyszła
na trzciny we mgle
