Minęło 10 dni wielkiej wiosenno letniej ofensywy ukraińskiej. Czas na pierwsze podsumowanie.
Po pierwsze i najważniejsze, efekty ukraińskiego natarcia są mizerne. Po drugie straty ukraińskie są przerażająco wysokie. Po trzecie strona rosyjska, tak jak 80 lat temu na Łuku Kurskim wyśmienicie się do bitwy obronnej przygotowała, szczególnie pod kątem inżynieryjno minerskim i współpracy artylerii.
Aktualnie widać, iż w planie ukraińskiej ofensywy są, tak jak na Łuku Kurskiem dwa odcinki przełamania frontu. Jeden na Zaporożu i drugi wokół Bachmut, gdzie jednostki generała Ołeksandra Syrskiego zwarły się z oddziałami generała Kuzowlewa. Póki co, stoicki spokój Kuzowlewa i podległe mu zgrupowanie „Południe”, skutecznie powstrzymuje impulsywnego generała Syrskiego, którego jednostki straciły ostatnio sporo sprzętu przy niewielkich zyskach terenowych.
Na północy ukraińskie wypady na 6 Armię Ogólnowojskową i odcinek generała Nikiforowa wydaje się zwykłą dywersją.
Gdzieś zaatakuje jeszcze jedno zgrupowanie ukraińskie, ale na dziś trudno określić gdzie. Póki co, główne uderzenie ukraińskie spadło na Zaporożu, na rosyjskie zgrupowanie „Wschód”. Na odcinku opodal miasta Oriechowo, wprowadzono do walki między innymi 47 Samodzielną Brygadę Zmechanizowaną, która niczym na Łuku Kurskim II Korpus Pancerny SS, z czołgami Leopard-2 i bojowymi wozami piechoty Bradley, miała być „taranem” natarcia.
No, ale tak jak 80 lat temu , jak mawiają Rosjanie „siłam pratiwnika nie pawiezło”. Bradleye i Leopardy, tak jak onegdaj PzKpf VI Tiger i PzKpfw V PhanterD utknęły na rosyjskich polach minowych i w ogniu rosyjskiej artylerii oraz rakiet przeciwpancernych w tym wystrzeliwanych ze śmigłowców Ka-52.
Spadł deszcz i front faktycznie na oriechowskim kierunku operacyjnym zamarł. Ukraińcy przegrupowywują się i ściągają tu główne siły 9 Korpusu. W najbliższych dniach wznowią tu prawdopodobnie natarcie, tyle iż większymi siłami.
Największy sukces siły ukraińskie jednostki osiągnęły atakując na styku Zaporoża i Donieckiej Republiki Ludowej. Atak 128 Szturmowej Brygady Górskiej, 68 Brygady Zmechanizowanej, 37 i 35 Samodzielnych Brygad Piechoty Morskiej, przy silnym wsparciu nowoczesnej artylerii (dostaw z państw NATO), w tym wyrzutni Himars i MARS, zepchnął rosyjską 60 Gwardyjską Brygadę Zmechanizowaną, 37 Brygadę Zmechanizowaną oraz batalionową grupę taktyczną „Kaskad”. Sytuację ratowała heroiczna postawa artylerzystów rosyjskich z 165 Brygady Artylerii, która po 10 dniach walk za okazaną postawę decyzją Prezydenta FR została nagrodzona honorową nazwą Gwardyjska.
W dniach 9-12 czerwca siły rosyjskie zostały w tzw. Wriemiewskim Występie zmuszone do kilkunastokilometrowego odwrotu z 3-4 małych wsi. O kluczową, leżącą na wzgórzu Makariwkę, strony toczą ciężkie walki drugi dzień. Wieś 3 razy przechodziła z rak do rąk. Dowództwo rosyjskie wprowadziło do walki rezerwy: elementy 336 Gwardyjskiej Brygady Piechoty Morskiej w sile 3 batalionów i dwa pułki 127 Dywizji Zmechanizowanej, które wyprowadziły przeciwuderzenie 12 czerwca. Ukraińcy ze swej strony wprowadzili do walki 3 Brygadę Pancerną i 68 Brygadę Strzelców. W ciężkich bojach spotkaniowych Rosjanie częściowo odrzucili Ukraińców, jednak prowadzone 13 czerwca kontrataki zasadniczo nie zmieniły linii frontu.
W jednym z wysuniętych punktów dowodzenia, zginął szef sztabu 35 Armii Ogólnowojskowej generał major Siergiej Goriacziew. Ukraińcy rakietami Himars trafili polowy punkt dowodzenia.
Deszcz i zachmurzenie, zamieniły drogi w błoto i ograniczyły działania rosyjskiego lotnictwa i dronów obu stron.
Po 10 dniach ciężkich walk, choćby się Ukraińcy nie zbliżyli do odległej o ok. 15 km rosyjskiej głównej linii obrony. Obie strony skutecznie wykorzystują w walkach drony „Kamikadze” oraz do korygowania ognia artylerii. Środki Walki Radiowo Elektronicznej oby stronom utrudniają łączność i zakłócają działanie dronów.
Prawdopodobnie, w celu pogłębienia wyłomu Ukraińcy wprowadzą do walki 4 Brygadę Pancerną, co powinno dać im sukces, ale… Jutro pogoda ma się znacząco poprawić i do walki wejdą rosyjskie śmigłowce szturmowe Ka-52 z rakietami „Wichr”.
Na pozycje 10 Korpusu i punkty zaopatrzenia w amunicję, paliwo na tyłach wojsk ukraińskich nocą z 12/13 czerwca Rosjanie wykonali silne uderzenia bombowe lotnictwem taktycznym oraz w głębi operacyjnej siłami Lotnictwa Strategicznego – atak rakietami manewrującymi Ch-555 i Ch-101 w dwóch falach z lotniska Olenja i Engels.
KP
za FB
